Tribune 7/2010 :: SP grootste in Boxmeer en omgeving
Boxmeer
SP grootste in Boxmeer en omgeving
“Dit kan overal in Nederland”
Tekst: Diederik Olders
Foto: Erik van ‘t Hullenaar
In Boxmeer, de gemeente van Emile Roemer, stemde een op de drie mensen SP. Dat er veel ‘Emile-stemmen’ bij zitten is logisch, maar verklaart niet alles. Roemer: “Het is een optelsom.”
Vijftig zetels. Had heel Nederland gestemd als de Boxmeerders, dan had de SP een derde van het parlement in handen. Als ik door het centrum van Boxmeer loop met SP-fractievoorzitter Emile Roemer en zijn oude vriend Theo Weenink, nu SP-bestuurs- en raadslid in Boxmeer, wordt snel duidelijk waar het verkiezingssucces deels vandaan komt. Het is een uur vóór de WK-voetbalwedstrijd Nederland-Slowakije en de oranjefans stromen naar het plein, waar de wedstrijd op een beeldscherm te zien zal zijn. Bijna iedereen die langskomt groet Emile, of Theo, of allebei. Niet zoals je een beroemdheid van tv groet, maar als iemand die je kent. Theo: “Net als in veel Brabantse dorpen is het hier ‘ons kent ons’. Voor SP’ers die al jarenlang op straat te vinden zijn is dat nog sterker.”
Theo Weenink richtte in 1975 de afdeling in Boxmeer op. Hij is sinds die tijd, afgewisseld door onder anderen Emile, af en aan voorzitter geweest, organisatiesecretaris, fractielid: “Alles eigenlijk, alleen nog geen wethouder. Dat heb ik overgeslagen en ben maar meteen burgemeester geworden”, zegt hij met een knipoog – bij afwezigheid van het hele college is hij als langstzittend raadslid vervangend burgemeester. Hij geeft toe dat er een duidelijke Emile-bonus bij de Boxmeerse uitslag zit, maar vindt wel dat een sterke afdeling de basis heeft gelegd: “Het is het bekende verhaal: je moet de straat op. Door contact met mensen in de wijken weten wij als enige partij wat er aan de hand is, bijvoorbeeld waar renovatie echt nodig is. Wij komen voor acties langs de deuren, en dan zie je zelf ook de armoede. Goed voor je inzicht in de samenleving, en mensen in Boxmeer kennen ons. Niet uit de krant, maar omdat we er altijd zijn. Weten waar je de informatie vandaan haalt, weten hoe je het moet verwoorden, dat is de kracht van de SP en ook van Emile. Het was voor veel mensen in Nederland een verrassing dat Emile het zo goed deed in het debat. Voor ons niet.”
Emile Roemer valt Theo bij: “De uitslag in Boxmeer is een optelsom van wat we als partij gedaan hebben, wat de afdeling Boxmeer gedaan heeft en wat we tijdens de campagne hebben gedaan. Maar vergis je niet. Dit is geen succesverhaal dat uniek is voor Boxmeer. Wat hier kan, kan overal. Van oudsher was dit een CDA-bolwerk, geen arbeidersstad of zo. Het is een kwestie van jarenlang hard werken en vertrouwen wekken bij de mensen. De SP-stemmers hier weten donders goed waar ze op gestemd hebben.”
Uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen in Boxmeer
Naarmate de voetbalwedstrijd nadert, zwelt het gezoem van de vuvuzela’s aan. Emile moet even mee met een filmploeg van de NOS. Hij haalt het nieuws die dag met zijn brief aan formateur Tjeenk Willink. Als hij terug is, legt hij uit: “Ik heb Tjeenk Willink een brief gestuurd dat ik een gesprek wil. Als hij mij niet uitnodigt, dan nodig ik hem maar uit. Een partij met vijftien zetels, bijna een miljoen kiezers, negeren, dat slaat nergens op.” Emile is na de campagne niet achterover gaan leunen in de ‘Haagse stolp’: “Vanavond ga ik naar Gennep om te kijken of we daar een goede afdeling van de grond kunnen krijgen. Ook in Gennep waren we de grootste, maar er is nu slechts een werkgroep. Met zo’n uitslag moet er meer in zitten. We hebben de laatste paar weken enorm veel enthousiasme in en rondom de partij gezien. Dus veel kansen voor nieuwe actieve leden, nieuwe afdelingen en nieuwe acties. Ons doel moet zijn op z’n minst de grootste van links te zijn, liefst de grootste van Nederland. Beter, meer, groter. Met minder geen genoegen nemen.”
Emile: “Er komt waarschijnlijk een rechtse regering. Of het nou met de PvdA is of niet, het is allemaal rechts. Er zal veel verzet komen, omdat er op de verkeerde dingen bezuinigd gaat worden. Daar moeten wij een voorstrekkersrol in hebben, mensen helpen mobiliseren, en creatief zijn. Achteroverleunen is er voorlopig niet bij. Maar daar had ik me ook niet op ingesteld.”
De voetbalwedstrijd begint bijna. Emile en Theo overleggen: “Ga jij op het plein kijken?” Theo is niet zo van het voetballen; Emile wil het niet missen. Ik neem afscheid van de twee kameraden; van het geheim van Boxmeer dat al lang geen geheim meer is.
Inhoud
- Kamerverkiezingen
- Jan Marijnissen in gesprek met Witte Hoogendijk
- Cateringmedewerkers aan de winnende hand
- Column: Van Rotterdam naar Amersfoort
- Actueel: Zorgactie succesvol, maar we zijn er nog niet
- Afscheid I: Kamerlid Marijnissen krijgt symposium als dank
- België: Verkiezingen op zondagochtend
- Thuishaven: Het geheim van Boxmeer
- Gaza-konvooi: Het relaas van een opvarende
- Afscheid II: “Als Kamerlid zal ik vooral de werkbezoeken missen”
- Bloody Sunday: Eindelijk gerechtigheid
- LinksVoor: Michiel van Nispen voelde het ineens