Tribune 08/2012 :: Kandidaat-Kamerleden in de schijnwerpers
Kandidaat-Kamerleden in de schijnwerpers
Nr. 2 – Renske Leijten
‘Het is overduidelijk dat er in de zorg een heleboel valt te doen en te verbeteren. Om te beginnen moet verdere marktwerking gestopt worden; wat teruggedraaid kan worden, moet worden teruggedraaid. De ontwikkeling dat mensen met lagere inkomens geconfronteerd worden met steeds hogere ziektekosten wil ik tegengaan; zorgpremies moeten inkomensafhankelijk worden, zodat het bureaucratische circus rondom de zorgtoeslag kan worden afgeschaft. Het eigen risico verlagen we fors in plaats van het te verhogen. Voorbeelden van zaken die we absoluut niet moeten hebben zijn betaling per behandeling voor artsen, en winstuitkering in ziekenhuizen. Toch wil zorgminister Schippers ermee doorgaan, terwijl de zorgsector zich niet leent voor marktwerking. Daarnaast pleit ik voor een offensief voor ziektepreventie: voorkomen is immers beter dan genezen. Zorg moet voor en door mensen zijn, dus weg met de bureaucraten en de onmenselijke situaties in de zorg voor ouderen en gehandicapten. Er zijn voor mij zaken te over die de moeite waard zijn om voluit voor te gaan. En of ik in ben voor een ministerspost, vraag je? Wat een vraag! Laten we eerst gaan proberen om op 12 september met z’n allen een schitterend verkiezingsresultaat neer te zetten. Daarna zien we wel verder.’
Nr. 20 – Ike Teuling
‘Een van de beloftes in het SP-verkiezingsprogramma is dat wij kiezen voor duurzame ontwikkeling. Daar ben ik het hartgrondig mee eens en voor mij is duurzame ontwikkeling meer dan milieu en natuur alleen. Nu keihard bezuinigen op overheidsuitgaven om aan de regels van Europa te voldoen is niet duurzaam; we laten dan een uitgekleed en uitgehold land achter voor volgende generaties. Duurzaamheid is veel meer dan een uitgehold modewoord om bedrijven te ‘greenwashen’ of om producten beter te verkopen. De kern is: welke toekomst creëren wij voor onze kinderen en kleinkinderen. Deze verkiezingen zullen nauwelijks gaan over natuur en milieu maar vooral over de crisis in Europa en hoe wij de economie in Nederland draaiende gaan houden. Daarin kunnen duurzame keuzes worden gemaakt. Kiezen we voor de aanleg van meer wegen, of voor verbetering van het ov? Gaan we nog meer onnodige kantoorpanden en luxe woontorens bouwen, of investeren we in het energiezuiniger maken van bestaande woningen? Blijven we boeren subsidiëren om op een onduurzame manier groente en vlees voor de exportmarkt te produceren of stimuleren we boeren lokaler en natuurlijker te produceren?
Nr. 5 – Jan de Wit
‘Als voorzitter van de Parlementaire Enquêtecommissie Financieel Stelsel (oftewel: de commissie-De Wit –red.) is mij er veel aan gelegen dat de nieuwe regering straks aan de slag gaat met het rapport van de commissie. De Tweede Kamer heeft een aantal belangrijke conclusies en aanbevelingen daaruit overgenomen en nu is de regering aan zet om ze uit te voeren. Zo moeten zowel de regering als De Nederlandse Bank zorgen dat ze beter voorbereid zijn op een mogelijke crisis. Een andere aanbeveling betreft de financiële sector: banken moeten in de toekomst nuts- en zakenactiviteiten strikt gaan scheiden. Heel belangrijk is bovendien dat de Tweede Kamer veel beter betrokken wordt bij zulke omvangrijke maatregelen als in 2008 en 2009, toen Nederland in zeer korte tijd tientallen miljarden in het bankwezen pompte.’
Nr. 7 – Sharon Gesthuizen
‘Onlangs hebben we samen met de PvdA, GroenLinks en het CDA een initiatiefwetsvoorstel ingediend om de huurbescherming van ondernemers te verbeteren. Steeds meer hurende winkeliers en horeca-ondernemers worden namelijk zonder pardon uit hun winkelpand gezet als gevolg van renovatie van het winkelgebied waar ze zitten. Ik heb niks tegen renoveren, maar dat mag natuurlijk niet misbruikt worden om een huurder een pand uit te krijgen; veelal ten gunste van grote winkelketens. In de huidige crisis wordt de detailhandel hard getroffen. Dat geldt trouwens voor het hele mkb (midden- en kleinbedrijf –red.), nota bene de motor en het hart van onze economie. Daarom is het vreemd dat de politiek onvoldoende rekening houdt met kleine bedrijven, iets wat de SP juist wél wil. En ja, dat gaat een stuk gemakkelijker als je zelf aan de knoppen zit.’
Nr. 4 – Harry van Bommel
‘Laatst vroeg iemand me: “Harry, je zit al veertien jaar in de Tweede Kamer. Heb je er nog zin in?” Dat woordje ‘nog’ in die vraag verbaasde me. Want als het voor de SP ooit cruciaal is geweest, dan is het nu wel. Voor mijn beleidsterreinen Buitenlandse Zaken en Europa geldt hetzelfde: als het ooit spannend is geweest, dan is dat nú. Denk eens aan de Arabische Lente, de Europese Unie en de euro. Over dat laatste: tot nu toe heeft Europa de crisis vooral geprobeerd te bestrijden door keiharde bezuinigingsmaatregelen. Het gevolg: economische krimp en sociale kaalslag. Wat we nodig hebben is een ambitieuze agenda van economisch herstel en groei. En daar wil ik een bijdrage aan leveren; ik wil er gewoon bij zijn! Ik denk bovendien dat mijn dossierkennis uit het verleden van nut kan zijn in de nieuwe fractie. En joh, die veertien jaar zijn voorbij gevlógen...’
Nr. 28 – Anneke Wezel
‘Het is een tijd waarin beslissingen van de Tweede Kamer meer dan ooit de Nederlandse burger raken. Als officier van justitie en in andere functies heb ik mij de afgelopen jaren ingezet op het gebied van justitie en veiligheid. Ik heb kennis van wet- en regelgeving en ruime ervaring met de totstandkoming en de uitvoerbaarheid daarvan. Tevens heb ik een uitgebreid netwerk binnen de rechterlijke macht, de politie, gemeenten, ministeries, de FIOD, de AFM en DNB en andere toezichthouders. De laatste jaren heb ik mijn kennis en ervaring van straf- en bestuursrecht uitgebreid met de specialiteit naleving van wet- en regelgeving en integriteit in de financiële sector. Gezien de ontwikkelingen op de genoemde gebieden en op grond van mijn opleidingen en ervaring in de praktijk denk ik een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan de SP-fractie en bovenal een volksvertegenwoordiger te zijn, volledig bewust van de verantwoordelijkheid daarvan voor mijn medemensen.’
Nr. 8 – Jasper van Dijk
‘Ik wil dolgraag verder als Kamerlid. Want er is nog zoveel te doen en te herstellen, bijvoorbeeld in het onderwijs. Van de schaalvergroting moeten we af, want die heeft niet zelden geleid tot scholen als leerfabrieken en graaiende bestuurders. Verder zijn we als SP de enige partij die studenten wil bevrijden van de langstudeerboete en tegelijkertijd de studiefinanciering op een behoorlijk niveau wil houden. Veel partijen willen die studiefinanciering ombuigen in een lening; wij willen voorkomen dat studenten na hun studie meteen met een torenhoge schuld zitten. Weet je, Kamerlid zijn is best zwaar. Maar namens de SP in debat gaan is het mooiste werk dat er is. Waarom? Omdat wij op het gebied van onderwijs gewoon de beste plannen hebben.’
Nr. 6 – Sadet Karabulut
‘Wat eerlijk werk, loon en inkomen betreft gaat het in Nederland met veel mensen goed. Maar er zijn steeds meer mensen voor wie dat niet geldt; die gewoon niet meer rondkomen en niet aan een baan kunnen komen. Of mensen die behoorlijk rechteloos zijn. Rechtse partijen roepen steeds: “Iedereen moet werken.” Terwijl zij de werkloosheid zelf mede veroorzaakt hebben, doen ze alsof mensen al kronkelend kiezen voor werkloosheid. Grote groepen mensen – zoals jongeren met flexwerk, ouderen en mensen met een beperking – leiden een onzeker bestaan. Een steeds grotere groep Nederlanders leeft in armoede. Dat beïnvloedt ook weer de toekomst van hun kinderen, die vervolgens weer een moeilijk in te halen achterstand hebben. Het is die tweedeling waartegen ik wil blijven vechten. We moeten van de huidige crisis leren. Niet door de rekening bij de gewone mensen neer te leggen en de ene na de andere bezuiniging erdoor te drukken maar door het roer om te gooien voor een echt sociaal Nederland.’
Nr. 16 - Eric Smaling
‘In 2007 kwam ik namens de SP in de Eerste Kamer, maar ik ben al vanaf 1983 werkzaam op het gebied van landbouw en voedsel in ontwikkelingslanden. Wat mij drijft is bijvoorbeeld een term als ‘zelfredzaamheid’. Natuurlijk is het fijn als je jezelf redt, maar de term suggereert dat iedereen vooral zichzelf moet zien te redden en als dat niet lukt, ben je een loser. De wereld versplintert onder deze ‘ieder voor zich’-mentaliteit. Daar gaan we het domweg niet mee redden. In de Tweede Kamer wil ik de maatschappij helpen repareren: we zijn meer dan een verzameling egocentrische eenlingen, er is meer dan economische groei en consumptie alleen. De wereld schreeuwt om een nieuw systeem, waarin we elkaar én de planeet onder de arm nemen en waarbij de lach terugkeert op het humeurige gezicht van Nederland. De lach van Emile, als het aan mij ligt.’