Veni, vidi, foetsie

Zij kwamen, zij zagen en gingen ten onder. Zo was ik van plan mijn nieuwsbrief van gisteren te openen. Die titel sloeg in eerste instantie op de directie van het bedrijf Merck uit de Verenigde Staten. Zij kwamen naar Oss, keken rond in de inboedel van Organon, maar werden verslagen door het personeel. Ik feliciteer het personeel van Organon van harte met hun overwinning. Massaontslag is voorlopig van de baan; het kleine Organon houdt weerbarstig stand tegen de aanval van Merck.

En zo had ik je nog veel meer interessants te vertellen.

Maar toen.

Ik had de laatste punt nog niet onder mijn nieuwsbrief gezet of de rechtse onderhandelingen klapten uit elkaar… Veni, vidi, foetsie.

En zo gebeurt het dat je op een mooie vrijdagavond plotseling weer midden in de kabinetsformatie staat. Dat je uit de vergadering van het partijbestuur in Rotterdam wordt getrokken en in de auto zit naar Den Haag.

Dit is de politiek, zo gaat dat. En dat is maar goed ook.

Want laten we wel wezen. Het is goed voor het land dat Wilders zijn kruistocht tegen de islam niet via een kabinet kan doorzetten. Het is een zegen voor het land dat niet rechts gaat bepalen waarop we gaan bezuinigen. Een opluchting voor alle ouderen, gehandicapten en harde werkers die de botte bijl van rechts boven hun hoofd zagen hangen.

Deze week hebben we gezien met hoeveel hangen en wurgen gewerkt werd aan een rechts kabinet. Niet alleen haar rechtse koers maar ook haar gammele basis zou een bedreiging zijn geweest voor de verhoudingen binnen onze samenleving.

De mislukking op rechts biedt nieuwe kansen. Kansen op sociale opbouw in plaats van rechtse afbraak. Een mogelijkheid om niet de slachtoffers maar de veroorzakers van de crisis de rekening voor te leggen.

Het is de dag waarop ik Mark Rutte vraag om een stapje opzij te zetten om plaats te maken voor anderen. Het is mooi geweest met rechts. Veni, vidi, foetsie