De Tweede Kamer verkiezingen en Europa
Europa was nauwelijks een discussieonderwerp tijdens de campagnes voor de TK-verkiezingen. Emile Roemer noemde tijdens het NOS-debat zijn voornemen om Europa socialer te maken. Andere partijen, met name de VVD en de PVV, volstonden met het inboeken van bezuinigingen door verlaging van de afdrachten aan Brussel. Verder hebben we echter weinig over Europa gehoord: ik vind dat jammer, omdat bij alle onderwerpen waar de debatten wél over gingen, de bezuinigingen voorop, Europa op de achtergrond en straks misschien ook op de voorgrond een belangrijke rol speelt.
Het nieuwe kabinet moet bijvoorbeeld een nationaal uitvoeringsplan schrijven over de manier waarop Nederland de doelstellingen van Europa 2020 gaat helpen realiseren: de opvolger van de Lissabon-agenda die Europa al in 2010 tot het meest concurrerende werelddeel zou hebben moeten maken, maar die jammerlijk mislukt is. De Europese Raad gaat hier volgende week ook weer over spreken. Evenals over de vele Commissievoorstellen om de Europese controle op de nationale begrotingen te verbeteren.
De kiezer is de afgelopen tijd op het verkeerde been gezet, doordat de indruk werd gewekt dat het Nederlandse parlement zelfstandig besluit over de nieuwe Nederlandse begroting. In de praktijk zou dit wel eens heel anders kunnen lopen: als de Europese Raad besluit tot een korset voor de overheidsuitgaven gebaseerd op het Groei- en Stabiliteitspact, dan betekent dit dat niet het Nederlandse parlement, maar uiteindelijk de Europese Raad beslist hoeveel er bezuinigd gaat worden. Dat is een van de fundamentele keuzes die op dit moment voorliggen.
Toch doen politici het voorkomen alsof Nederland zelf kan bepalen hoe de Nederlandse bezuinigingsplannen er in de komende jaren uit gaan zien. Wat mij betreft, is het van tweeën een: ofwel partijen kiezen ervoor dat de Europese Unie niets te zeggen krijgt over de Nederlandse bezuinigingsplannen, ofwel ze maken ook tijdens nationale verkiezingscampagnes duidelijk waar de grenzen liggen, en dat zij de macht voor een deel aan Brussel willen overdragen.
Roemer was duidelijk: hij accepteert geen korset alleen gericht op bezuinigingen, hij wil een sociaal Europa. Partijen die Nederland wel onder curatele van de Europese Commissie en de Europese Raad willen brengen, hadden hier ook voor uit moeten komen!
