Tiny Kox wil president Raad van Europa-assemblee worden
SP-senator Tiny Kox hoopt in januari in Straatsburg gekozen te worden tot president van de parlementaire vergadering van de Raad van Europa. Nederland had sinds 1949 slechts twee keer deze post in handen. En niet eerder kreeg een politicus links van de sociaaldemocratie in Europa zo’n prominente positie. Kox is momenteel fractievoorzitter van de SP in de Eerste Kamer.
De Raad van Europa is Europa’s oudste en grootste verdragsorganisatie, waaraan 47 lidstaten met hun parlementen deelnemen. Kox heeft de steun van de voorzitters van Tweede en Eerste Kamer, en van de 14-koppige Nederlandse parlementaire delegatie in de assemblee, die 318 leden en 318 plaatsvervangende leden telt. Op basis van een sinds 2008 geldende rotatie-overeenkomst tussen de vijf politieke fracties, is het komende twee jaar aan de fractie van Verenigd Europees Links om de president voor te dragen. Kox is voorzitter van die fractie, die hem unaniem heeft voorgedragen. Inmiddels is er ook brede steun in de andere fracties voor het aanstaande voorzitterschap van de Nederlandse parlementariër, die sinds 2003 deelneemt aan de assemblee in Straatsburg.
Het verdragsgebied van de Raad van Europa strekt inmiddels van Reykjavik tot Vladivostok en van de Noordpool tot de Middellandse Zee, en raakt de belangen van meer dan 830 miljoen mensen. Een van de belangrijkste organen van de verdragsorganisatie is het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat bindende uitspraken doet over mensenrechtenschendingen. Deze week droeg het Hof de regering van Turkije op tot onmiddellijke vrijlating over te gaan van Erdogan-criticus Osman Kavala. Ook riep het Hof op om Selahattin Demirtas, de leider van de linkse Democratische Partij van de Volkeren (HDP) vrij te laten, die nu al ten onrechte vijf jaar opgesloten zit. Doet Turkije dat niet, dan dreigt schorsing of uitsluiting van het land uit de verdragsorganisatie.
Kox is een gekend voorstander van interparlementaire diplomatie: ‘Zeker in tijden van crisis is het belangrijk dat diplomatieke kanalen open blijven. Als we in Europa stoppen met praten, dan neemt het risico op schieten snel toe. Die les van onze geschiedenis mogen we nooit vergeten.’
