Onderzoek SP: Gemeentelijke toezichthouders duurder dan de politie
De inzet van toezichthouders is in de meeste gevallen duurder dan de inzet van de politie. Dat blijkt uit onderzoek van de SP. Volgens Kamerlid Nine Kooiman reden om te stoppen met rondpompen van geld dat gemeenten nu uitgeven aan deze handhavende taken en dat in te zetten voor meer politie in de wijken.
De politie is steeds minder te vinden in de wijken door een gebrek aan capaciteit. Bovendien houdt de politie zich steeds meer exclusief bezig met het bestrijden van de zwaardere criminaliteit. Maar de roep om toezicht in de wijken blijft. Gemeenten vullen dit gat met eigen toezichthouders die overlast moeten aanpakken en kleine criminaliteit moeten voorkomen. Hiermee creëren gemeenten een eigen gemeentepolitie en doen handhavers en politie vaak dubbel werk.
Gemeentelijk toezichthouders zijn minder goed opgeleid en minder goed uitgerust. Ook hebben zij hebben geen volwaardige politieopleiding gevolgd. Dat heeft gevolgen voor de kwaliteit van het werk maar ook voor de veiligheid van de handhaver zelf. Zij komen geregeld terecht in gevaarlijke situaties waartoe zij onvoldoende zijn opgeleid.
Toch blijkt een toezichthouder duurder dan een politieagent. Uit navraag van de SP bij verschillende gemeenten blijkt dat de inzet van een gemeentelijk toezichthouder tot wel 13 duizend euro duurder is dan de inzet van een politieagent.
Kooiman wil het geld dat gemeenten nu uitgeven aan handhaving inzetten voor meer politie in de wijken. Volgens haar moet de politie de straat weer op: ‘Maak van de politie weer de oren en ogen van de wijk en de samenleving. Dat is niet alleen goed voor de veiligheid op straat maar is ook nog eens goedkoper.’ De passie en de inzet van de gemeentelijk toezichthouders wil Kooiman niet kwijt. ‘Zij blijven behouden en worden opgenomen in de politieorganisatie.’
Sinds de jaren ’90 is een wildgroei aan toezichthouders en handhavers ontstaan. Er is volgens Kooiman één overeenkomst: ‘Het zicht op wat zich dagelijks in de wijk afspeelt verdwijnt bij de politie. Voor informatie is zij afhankelijk van gemeentelijke toezichthouders maar in de dagelijkse praktijk werken ze langs elkaar heen. Bovendien is er een groot verschil tussen informatie uit de tweede hand en zelf zien en ervaren wat er in een wijk speelt.’
