'Langdurig toezicht op ex-tbs'ers is nodig in strijd tegen herhaling'
De Tweede Kamer praat donderdag over de mogelijkheid om langdurig toezicht te houden op ex-tbs’ers en ex-gevangenen die een ernstig geweldsdelict op hun geweten hebben. Een mogelijkheid waar de SP al jarenlang voor pleit. SP-Kamerlid Nine Kooiman maakt zich echter zorgen over de bezuinigingen op de reclassering, de organisatie die dit toezicht moet uitvoeren. 'Soms is het nodig dat iemand heel lang in de gaten wordt gehouden. Als mensen weten dat de reclassering op hen let of als zij verplicht worden bepaalde therapie te ondergaan, dan kan dat het verschil betekenen tussen opnieuw de fout ingaan of op het rechte pad blijven. Ik ben alleen bang dat door de tekorten bij de reclassering het risico groot wordt dat deze goede wet straks een dode letter wordt. Want wat heb je aan een auto zonder brandstof?'
Waar op dit moment het toezicht stopt, kan de rechter straks bepalen om deze alsnog door te laten lopen. Afhankelijk van de persoon kan worden bekeken wat nodig is om te voorkomen dat deze opnieuw een misdrijf pleegt. Bijvoorbeeld door het instellen van een contactverbod, een gebiedsverbod of het verplichten van begeleid wonen. 'Onderzoek heeft uitgewezen dat ex-tbs’ers naarmate de jaren verstrijken meer in herhaling vallen. Langdurig en kwalitatief goed toezicht is daarom noodzakelijk. Ik eis dan ook van de verantwoordelijk staatssecretaris Teeven dat hij de tekorten bij de reclassering op gaat lossen.' aldus Kooiman.
Hoe ongelooflijk belangrijk langdurig toezicht is op onder andere ex-tbs’ers laat de praktijk goed zien. Een voorbeeld is de schizofrene en zwakbegaafde heer N., die meerdere keren is veroordeeld voor ontucht met minderjarige meisjes. Deze misdrijven pleegde hij in verwarde psychotische toestand. Om te voorkomen dat N. weer de fout in gaat is het van groot belang dat hij zijn medicijnen inneemt, waar hij eigenlijk helemaal geen zin in heeft. De reclassering houdt in de gaten dat hij zijn medicatie neemt en zijn intensieve therapie volgt. Op het moment dat de reclassering gedwongen werd het toezicht te stoppen functioneerde N. nog redelijk stabiel, al gaf hij aan te willen stoppen met zijn behandeling en medicatie. Een jaar later blijkt dat N. opnieuw ontucht heeft gepleegd met een minderjarige.
Kooiman: 'Als de reclassering langer toezicht had kunnen houden was de kans groter dat dit niet gewoon niet was gebeurd. Zij hadden er dan op toe kunnen zien dat N. zijn medicatie nam en therapie volgde.'
