Kooiman: Boekhouder Teeven maakt Nederland onveiliger
SP-Kamerlid Nine Kooiman noemt het onverantwoordelijk dat Staatssecretaris Teeven Nederland onveiliger maakt alleen om daar een korte termijn bezuiniging mee binnen te halen: ‘Staatssecretaris Teeven gedraagt zich als een boekhouder. Hij zet met een rode pen strepen in de begroting van Veiligheid en Justitie zonder zich af te vragen welke fundamentele problemen dit oplevert. De reclassering wordt getroffen en de gevangenissen worden uitgekleed. Dat zijn twee belangrijke instrumenten om mensen weer op het rechte pad te brengen.’ Kooiman is dan ook bang voor een sterke toename van de criminaliteit: ‘Ik begrijp nu die banenmachine van de VVD: het is de banenmachine van de onderwereld.’
Kooiman zal bij de behandeling van de begroting Veiligheid en Justitie staatssecretaris Teeven dan ook wijzen op de torenhoge recidive: ‘Van de gevangenen die weer vrij komen gaat ongeveer 70 procent opnieuw de fout in. Met het beleid van deze staatssecretaris zal dat nog erger worden, vrees ik. Er komen nog minder mogelijkheden om tijdens detentie een zinvolle dagbesteding te houden, of behandeld te worden aan stoornis of verslaving. Het recht op arbeid wordt afgeschaft. En als de datum van vrijlating dichterbij komt dan is van een geleidelijke terugkeer geen sprake. Teeven stuurt tikkende tijdbommen de samenleving in’, aldus Kooiman: ‘De staatssecretaris staat voor een keuze. Kiest hij er voor mensen zo goedkoop mogelijk op te sluiten? Of proberen we mensen op een verantwoorde wijze terug te laten keren en recidive te voorkomen? Wat voor mensen sturen wij de samenleving in?’
Kooiman doet zelf ook een aantal concrete voorstellen om recidive te bestrijden: ‘Zorg dat gedetineerden behandeld worden tijdens detentie (aan verslaving en of stoornis). Laat mensen zinvolle arbeid verrichten, in de inrichting en daar buiten. En stimuleer zelfredzaamheid: laat mensen niet als passieve wezens op hun bed liggen maar zorg dat ze verantwoordelijkheid gaan nemen. Haal de reclassering en de gemeenten de gevangenissen in, om de terugkeer naar de samenleving voor te bereiden. Sluit de open en half open inrichtingen niet. Geleidelijke terugkeer is beter.’
Ook de bezuinigingen op de reclassering vindt Kooiman zeer kwalijk: ‘We verwachten steeds meer van de reclassering. Dat ze de rechter snel kunnen adviseren over een juiste sanctie. En dat ze zorgvuldig toezicht houden, op bijvoorbeeld zedendelinquenten die onder strenge voorwaarden vrij komen. Maar in ruil daarvoor krijgen ze een steeds lager budget, per saldo wordt de reclassering met meer dan 25% gekort. De staatssecretaris weigert er eerlijk bij te zeggen ten koste van welke taken dat mag gaan. Krijgen we wachtlijsten? Minder goed toezicht op veroordeelden? Daar eis ik duidelijkheid over. Nog liever heb ik een toezegging dat deze harde bezuinigingen niet doorgaan.’
