Tiny Kox in Midden-Oosten: Gevangen
SP-senator Kox is op werkbezoek in het Midden-Oosten voor de Raad van Europa. Hieronder zijn verslag.
Vier van haar vijf zonen zitten in de Israëlische gevangenis, al jaren. De vijfde is doodgeschoten door de Israëlische bezetter van haar land. Ze brengt een groot deel van haar leven door met het bezoeken van haar vier zonen en met het treuren over de vijfde. We treffen haar in een vluchtelingenkamp in Ramallah, dat dateert uit 1948. Nergens thuis zijn, geen eigen land, geen uitzicht op iets beters - als dat geen broeinest van agressie en verbetenheid is, dan weet ik het niet meer. Ook al reizen hoge buitenlandse pieten momenteel af en aan in Palestina, het vertrouwen van de Palestijnen dat het dit keer wel iets wordt, is uiterst gering. 'John Kerry wilde gisteren met president Abbas praten over economie. Maar wij willen het hebben over autonomie, een eigen land, met degelijke grenzen en geen Israëlische bemoeienis. Dat is ons keer op keer beloofd, met minder hoeven we geen genoegen te nemen.' De hele dag hoor ik dat geluid, in gesprekken met ministers, rechters, parlementsleden, mensenrechtenverdedigers, journalisten, zakenmensen, geestelijken. Bij de Kiesraad wordt uitgelegd dat Palestina technisch klaar is voor verkiezingen, en dat er kans is dat de rivaliserende Palestijnse facties het binnenkort wellicht eens worden over een tijdstip waarop de stembus open gaat. Maar, zegt de voorzitter van de Kiesraad, we hebben geen enkele garantie dat de macht die ons and nu al sinds 1967 illegaal bezet, de uitslag van verkiezingen zal respecteren. Het lijkt er in ieder geval niet op.
Vluchtelingenkamp Ramallah
Respect is ver te zoeken aan Israëlische kant. Dat blijkt ook in het gesprek met de minister van gevangenen. Bij ons klinkt dat gek maar in een land waar sinds 1967 800.000 burgers door de bezettingsmacht in de gevangenis zijn gestopt en nog elke dag mensen in en uit de cellen gaan, is het een noodzaak, legt de minister uit. Op dit momenten zitten 4.900 Palestijnen vast in 17 gevangenissen in Israël, onder wie een paar honderd kinderen tussen 12 en 18 jaar. Sommige gevangenen hebben er al meer dan 20 jaar opzitten. Vaak langer dan Nelson Mandela maar bij jullie kent niemand hen, zegt iemand bitter. Er bestaat een sterk gevoel dat Amerika en Europa Israel gewoon zijn gang laten gaan, zeker als het aankomt op respect voor gevangen genomen Palestijnen. Ik neem er goede notie van, en zal erop aandringen dat de Raad van Europa zich sterker gaat inzetten voor hun lot. Voor de parlementsleden die niet in hun parlement maar in een Israëlische cel zitten, voor de kinderen, die in de nacht van hun bed worden gelicht en dan worden geïntimideerd en mishandeld in de gevangenis. Voor de zieke gevangenen, die vaak de nodigde medische hulp ontberen en soms in gevangenschap overlijden. Voor de gevangenen die collectief gestraft worden of geïsoleerd worden opgesloten. Mijn collega's sluiten zich daar bij aan. Onder hen is PvdA-Kamerlid Arib, die net als ik aangedaan is door alle ellende die de Palestijnse bevolking moet verduren.
Tweede Kamerlid Arib ondersteunt moeder die vier zonen in gevangenis heeft
's Avonds als we met een keur aan Palestijnen eten, mag ik spreken over de relatie van hen met de Raad van Europa. Ik zeg dat ik het een moedig besluit vond toen twee jaar terug Palestina de speciale status van partner voor democratie bij de Raad van Europa aanvroeg en toen ze die status kreeg, vrijwillig een groot aantal verplichtingen op zich nam. Als rapporteur over het partnerschap zeg ik dat ik de Palestijnen aan de verplichtingen, over mensenrechten, verkiezingen, strijd tegen corruptie en een onafhankelijke rechtspraak zal houden - omdat het hun eigen belang is. Als Palestina ooit vrij zal zijn, zal ze deze elementen hard nodig hebben om te overleven. Maar, zeg ik, de andere kant van de samenwerking is dat Europa de Palestijnen veel beter dan nu zal moeten helpen om de mensenrechten van de Palestijnse bevolking daadwerkelijk te beschermen. En dat kan niet zonder dat er veel nadrukkelijker stelling genomen wordt tegen de illegale bezetting en illegale kolonisatie van Palestijns gebied door buurland Israël. Daar is het - vanavond althans in Ramallah - het iedereen over eens. Nu de rest nog...
Voor de ingang van het mausoleum van Jasser Arafat