Dagboek Israël: Dag 7, De heuvels van Ma’ale Adumim

Een SP-delegatie bestaande uit fractievoorzitter Emile Roemer, Kamerlid Harry van Bommel en medewerker Guido van Leemput is op dit moment op werkbezoek in Israël. Doel van de reis is het leggen van directe contacten met actieve Israëlische en Palestijnse burgers, politici, activisten en bestuurders. Voor SP.nl houden ze een dagboek bij.

Dinsdagochtend vroeg verschijnen we met onze spullen ingepakt aan het ontbijt. Het zit er bijna op. Eerst nog een afsluitende trip naar Ma’ale Adumim. Dat is een nederzetting aan de oostelijke zijde van Jeruzalem. Door velen wordt deze stad niet als nederzetting beschouwd. Rotem Nor, een jonge Israëliër, komt om acht uur op zijn vouwfiets aangereden. We laden ook zijn spullen in ons busje. Nor is de drijvende kracht achter de Jerusalem Reality Tours. Hij geeft rondleidingen die meer dan toeristisch zijn. Hij probeert de werkelijkheid van Jeruzalem te laten zien aan toeristen en de burgers van Israël en Palestina. En aan ons.

Voor we Ma’ale Adumin bereiken stoppen we in Sheikh Jarrah, een wijk in Oost-Jeruzalem die nu ook het strijdperk van radicale Israëlische kolonisten is geworden. Huis voor huis wordt bestreden op de Palestijnse bewoners. Ze hebben succes. Op verschillende huizen waait inmiddels demonstratief de Israëlische vlag. Ook hier wordt elke vrijdag gedemonstreerd tegen deze agressieve kolonisering. Dat gebeurt samen door Palestijnse buurtbewoners en Israëlische sympathisanten uit heel Jeruzalem.

De jonge Israëlische gids Rotem Nor geeft uitleg aan Emile Roemer en Harry van Bommel Via een rit over moderne snelwegen met uitzicht op de Al Aksa moskee en haar gouden koepel komen we in Ma’ale Adumim aan. Het is een prachtige buitenwijk die de vergelijking met delen van Capelle aan de IJssel, Nieuwegein of Almere glansrijk kan doorstaan. In 1973 werd hier een nederzetting gestart. Deze is nu uitgegroeid tot een stad van zo’n 38.000 inwoners. Het zijn vooral Joden uit Rusland, Iran, Irak en andere landen uit het Midden-Oosten die hier zijn neergestreken. Veelal arme mensen die hier goedkoop en mooi kunnen wonen. Locoburgemeester Boris Grossman, jaren geleden uit Rusland hier aangekomen, is een goedlachse man. Hij is lid van Yisrael Beitunu, de partij van Lieberman. Hij staat ons uitvoerig te woord. Zijn uitgangspunt is het plan van ‘economische vrede’. ‘Laat de Palestijnen maar werken voor ons, met ons. Dat is ook wat ze willen. Ze moeten niet luisteren naar oproerige leiders in Ramallah. Daar hebben ze alleen maar last van hun streven naar comfort en voorspoed. Een eigen staat of een politieke identiteit is niet nodig.’

De nederzetting Ma'ale Adumim Na het gesprek met Grossman maken we een rondrit door de stad met uitzicht op de prachtige kale woestijnheuvels. Ze zijn geelachtig oranje en zinderen van de hitte. Veel huizen zijn met puntdak en dakpannen uitgerust alsof de bewoners evenveel regen verwachten als wij in Nederland. Rotem Nor is met kaarten in de weer om ons uit te leggen hoe de verschillende bouwplannen van de Israëlische regering voor de Westelijke Jordaanoever er uit zien. Ma’ale Adumim ligt precies in het midden tussen het noordelijke en zuidelijke deel. Het kan het noorden van de Palestijnse staat scheiden van het zuiden. Zeker als de plannen voor de naast Ma’ale Adumim te bouwen stad Ivar worden doorgezet. Dan kan daar een grote stad van in totaal zo’n 200.000 mensen worden gesticht. Zo ver is het nog lang niet. Het maakt de problemen van het land en van de Palestijnse dromen goed zichtbaar.

We nemen afscheid van Rotem Nor, die we met zijn vouwfiets afzetten bij de bushalte van zijn woonplaats. Hij fietst het laatste stukje. Wij gaan naar het vliegveld Ben Goerion bij Tel Aviv. Het was een fascinerende reis waar we nog lang voordeel van zullen hebben in ons werk.