Dagboek Israël: Dag 4, Tussen Jeruzalem en Ramallah
Een SP-delegatie bestaande uit fractievoorzitter Emile Roemer, Kamerlid Harry van Bommel en medewerker Guido van Leemput is op dit moment op werkbezoek in Israël. Doel van de reis is het leggen van directe contacten met actieve Israëlische en Palestijnse burgers, politici, activisten en bestuurders. Voor SP.nl houden ze een dagboek bij.
Onze tocht naar Ramallah voert ons langs het beruchte checkpoint Qalandia. We zijn op weg naar Nabeel Shaath, de woordvoerder buitenlandse zaken van Fatah. Hij is net terug van een drie weken durende reis langs tal van Europese hoofdsteden. Hij vertelt over de helletocht van Amman naar Ramallah. Vier uur reisde hij, over een tocht van nauwelijks tachtig kilometer. Het laatste stukje moest hij zes Israëlische checkpoints passeren en vier keer van auto wisselen. 'Zo ziet het leven van Palestijnen onder bezetting er uit', zegt hij. Zijn doel is om steun te krijgen in Europa om het lidmaatschap van Palestina in de Verenigde Naties te krijgen. Hij is vol vertrouwen dat het gaat lukken. Hij onderscheidt de opstellingen van de leden van de EU in drie groepen. Landen die Palestina zelf al erkend hebben, landen die ' ja, maar' zeggen, maar afhankelijk zijn van allerlei andere zaken. Shaath noemt Griekenland, Portugal, Ierland en Spanje die zelf kampen met grote financiële problemen en het zich niet kunnen veroorloven om een grote mond op te zetten in de EU. Ten derde zijn er de landen die sowieso nee zeggen, zoals Nederland. Op zijn bezoek in Berlijn merkte hij wel een schuivende houding bij de Duitse regering, maar het blijft afwachten. Het doel van het lidmaatschap van de VN is legitimatie van de staat op basis van de grenzen van 1967.
Shaath meent dat met de moord op Rabin in november 1995 ook het vredesproces is vermoord. We zijn zestien jaar verder en er moet nu wat gebeuren.
Na het gesprek met Shaath rijden we langs het oude gebouw waar Arafat jaren verscholen zat. Van Bommel en Van Leemput bezochten die plek al eerder in januari 2004. Later dat jaar overleed Arafat en inmiddels is zijn graf in een nationaal monument veranderd. Het oude gebouw wordt verbouwd en net als heel Ramallah wordt de omgeving door hoge bouwkranen bepaald. Wat Shaath al vertelde is dat de Palestijnse autoriteit bezig is staatsinstellingen op te zetten. Daar horen gebouwen bij en woningen voor de mensen die er werken. Dat geeft een hoop drukte in de stad die groeit als kool.
We haasten ons naar een bijeenkomst met een vijftal leden van de Palestijnse wetgevende raad, de PLC. Het parlement functioneert sinds de breuk tussen Hamas en Fatah eigenlijk niet meer. Onder leiding van Abu Leilah, zoals de bijnaam van voorzitter Qais Abdel-Karim Khader luidt. Zij benadrukken het belang van nieuwe Palestijnse eenheid. Ze vertellen dat president Abbas werkt aan nieuwe mechanismen, zoals dat heet, met alle Palestijnse fracties die al deel van de overeenkomst waren. Zij benadrukken dat vooral buitenlandse druk de Palestijnse eenheid tegenwerkt. Zij weiden uit over de armoede, de economische afhankelijkheid van buitenlandse hulp en de verschrikkelijke gevolgen van de permanente bezetting. In feite is het een annexatie, maar ze willen er geen Palestijnen bij. Ook bespreken we de mensenrechten en de veiligheidssteun, die vooral uit de VS komt.
Vervolgens gaan we met Ibrahim Krishi en SP-lid Loes naar het dorp Nabi Saleh. Het ligt vijftien kilometer ten noorden van Ramallah en wordt geteisterd door het Israëlische leger dat kolonisten van het verder op gelegen Hadamish beschermt. Loes doet onderzoek in Ramallah en komt elke vrijdag naar het dorp om samen met velen van buiten het dorp de bewoners bij te staan in hun wekelijkse demonstraties tegen de land- en waterroof. Het Israëlische leger beschermt de kolonisten met alles, maar de kolonisten zijn ook bewapend. Dat blijkt later in de middag als we de gestolen waterbron bezoeken. Daar zitten twee jonge kolonisten met een groot geweer. Zij keuren ons geen blik waardig, maar de Palestijnse bewoners hebben er heel veel last van. Loes had ons al verteld dat dit soort verzet de toekomst van het verzet in Palestina is. Geweldloos volksverzet wordt onthaald op enorme hoeveelheden traangas. Er wordt niet op een paar granaten gekeken. De gevolgen zijn verschrikkelijk.
's Avonds nemen we afscheid van Loes die haar verjaardag met vrienden in Nabloes gaat vieren. Vervolgens maken we kennis met de Palestijns-Nederlandse familie van Samar. Zij studeert in Nijmegen en is met moeder,zus en vriendin in Ramallah. Daar heeft haar vader werk als cardioloog. Samar had ons via facebook uitgenodigd op bezoek te komen. Ze vertellen over het leven van hun familie in meerdere landen. Ze bezorgen ons een prachtige avond, die eindigt met zang en dans.
's Avonds blijkt dat iedereen nog naar Jeruzalem terug wil met de auto. Het checkpoint mist zijn uitwerking niet op het drukke verkeer, een lange nachtelijke file. Een vrouwelijke dienstplichtige soldaat wenkt ons traag verder te rijden. Niks aan de hand. Maar zo duren de 14,5 km tussen de twee steden toch weer gauw een uur.