Remi Poppe bezoekt afvalinzamelaars in Limburg
SP-Kamerlid Poppe bezocht vrijdag 16 november samen met leden van de lokale SP afdelingen de afvalinzamelaars, Kirkels in Weert en Hodzelmans in Kerkrade. Aanleiding voor het bezoek zijn de klachten over deze inzamelaars binnenkomen bij gemeenten en provincie. Tijd voor de SP om eens polshoogte te nemen. In beide gevallen lijkt de ernst van de van de zaak mee te vallen. De bedrijvigheid is zowel in Weert als in Kerkrade toegenomen maar de bedrijven doen hun best zoveel mogelijk overlast te voorkomen. ‘Afval is handel geworden’, Zegt Poppe. ‘Dat is een goede zaak want afval bestaat niet. Het zijn allemaal grondstoffen die op de verkeerde plek in de verkeerde samenstelling overblijft.. Hoe meer werk van gemaakt om afval in te zamelen, te sorteren en te recyclen hoe beter’.
Kirkels in Weert is sinds enkele jaren een volwaardig onderdeel van Ganzewinkel BV, wat weer onderdeel van de Afval Verwerking Rijnmond is geworden.. Het bedrijf heeft een flinke groei doorgemaakt. Van een stortbedrijf waar jaarlijks ca 3000 ton afval werd gestort naar een bedrijf dat jaarlijks 145 duizend ton afval inzamelt sorteert en recycled. Slechts een klein deel, bestaande uit bankstellen en matrassen, wordt nog gestort bij de vuilstort in Landgraaf. De rest wordt gesorteerd voor verbranding en energieopwekking en recycling. Kirkels zou het afval liefst nog verder uitsorteren. Hoe zuiverder de grondstof hoe beter het benut kan worden en het uiteindelijk opleverd. De directie van Kirkels verwacht dat binnen10 jaar onze vuilniszak geheel machinaal gesorteerd zal worden. Poppe: ‘Dat zou de consument veel werk schelen. Maar om dit te bereiken moeten we daar als politiek wel op aan sturen en de investering in verbrandingsovens omzetten naar sorteermachines.
De directie geeft ook aan dat hij bij recyclen en vervoeren tegen de grenzen van de wet aanloopt. Weert ligt op het kruispunt Limburg, Brabant en België en op steenworp van Duitsland. In elke provincie en elk land gelden andere regels. Dat maakt het inzamelen en recyclen er niet eenvoudiger op. Poppe: ‘Het zou goed zijn als de wetgeving op afval overal het zelfde werkt. Voor afval dat in de regio wordt aangeboden voor nuttige toepassing moet de wet sowieso geen belemmeringen opwerpen. Daarmee stimuleer je als overheid dat afval zorgvuldig gesorteerd en gerecycled wordt in plaats van verbrand of gestort’.
Na een heerlijke lunch in Brasserie Morregat in Weert toog Poppe samen met Peter de Visser naar de wijk Haanrade bij Kerkrade. Daar bezocht hij met twintig bewoners die zich hardnekkig en bewonderenswaardig inzetten voor de leefbaarheid en natuurbescherming van hun omgeving, het bedrijf Hodzelmans. Dit bedrijf verwerkt Bouw en sloopafval. Omwonenden maken zich er zorgen om dat verontreiniging van het bedrijf terecht kan komen in het Wormdal. Een prachtig natuurgebied dat bekent staat als uniek beeklandschap waar het riviertje de Worm nog altijd vrij meandert. Aan de andere kant van het riviertje begint Duitsland die het gebied streng beschermt volgens de Europese Natura 2000 normen.
Directeur Hodzelmans leidde de delegatie rond over het grotendeels lege terrein. Een asfaltlaag dekt de onderliggende bodemverontreiniging af dat tot 25 jaar geleden is ontstaan uit de mijnbouw door de stort van mijnsteen. Hodzelmans zorgt voor de sanering en beheer van het terrein. Ook de overige werkzaamheden van het bedrijf zagen er normaal uit. Poppe:’Wat ik daar zag is voor mij geen aanleiding tot ongerustheid. Het bedrijf breekt en sorteert het bouw en sloop afval net als alle andere bedrijven dat doen. Wel kun je je afvragen waarom de provincie het bedrijf daar op die unieke plek toelaat. Er zijn nauwelijks echte grootschalige bedrijfsactiviteiten. Ik zag een beetje puin, de puinbreker werkt maar 2 tot drie weken per jaar, kleine hoopjes opslag van schone en lichtvervuilde grond, en een heel klein beetje opslag van houtafval. Daar kan dat bedrijf nooit op draaien. Terwijl het industrieterrein echt heel groot is. Zo te zien is Hodzelmans zelfs bezig het nog wat uit te breiden door grond tot over de rooilijnen van het terrein te schuiven, tot vrijwel in het stroomgebied van de Worm. Het heeft er alles van weg dat daar iets niet deugd. Waarom gaf de provincie een zo groot terrein bestemd voor zware industrie ( wat daar natuurlijk helemaal niet past) uit aan een bedrijf dat gezien de omvang van zijn activiteiten de grond absoluut niet optimaal gebruikt? Hodzelmans wil het , na de investering in het egaliseren, dan ook graag verkopen. Dat wijst er op dat er sprake is van handig kopen van grond met als doel het later weer met aanzienlijke winst te verkopen. Dat ruikt ook naar geklooi van de provincie, of handje klap, om zo dat oude stortterrein van mijnsteen goedkoop geschikt te krijgen als industrieterrein. Waarbij ongetwijfeld Hodzelmans een aardige financiele duit op kan strijken. Het is zaak eens goed uit te zoeken hoe, waarom en onder welke voorwaarden het terrein aan Hodzelmans is gegund en waar precies de grenzen van het terrein liggen. Daarnaast zal de ministers van Ruimtelijke Ordening en Natuur gevraagd moeten worden of het niet logisch is hier grensoverschrijdend samen te werken om het unieke beekdallandschap van de Worm te beschermen’. Kortom het bezoek was een zeer nuttig bezoek.