Rijke Antillianen laten arme landgenoten stikken
Solidariteit lijkt op de Nederlandse Antillen ver te zoeken. De Antillen kennen diepe armoede, maar ook extreme rijkdom. De multimiljonairs op de eilanden betalen echter nauwelijks belasting en dragen dus ook weinig bij aan verbetering van de samenleving. De grote eilanden Curaçao en Sint Maarten willen meer onafhankelijkheid en hopen dat Nederland 2,2 miljard euro schuld overneemt. De SP kan daar geen steun aan geven zolang rijke Antillianen hun arme landgenoten laten stikken.
Op de eilanden bevinden zich belastingparadijzen waar bedrijven geen omzetbelasting hoeven te betalen, geen importheffingen en geen accijnzen. De enige belasting die bedrijven hier betalen is een vennootschapsbelasting van 2 procent. In Nederland ligt die op 25,5 procent. Alleen al op Curaçao zijn in deze speciale economische zones 332 bedrijven gevestigd. Dat kunnen kleine bedrijven zijn, maar ook heel grote. Op Sint Eustatius wordt een derde van het eiland in beslag genomen door het Amerikaanse Valero, een van de grootste olieoverslagbedrijven in de wereld, dat eveneens onder het speciale belastingregime valt. Ook op Aruba, Sint Maarten en Bonaire zijn belastingparadijzen. De eilanden Bonaire en Sint Eustatius willen Nederlandse gemeenten worden. Daarmee zou ons land ook belastingparadijzen krijgen.
De belastingparadijzen lijken wel een Antilliaans staatsgeheim. Al op 23 januari 2007 vroeg ik staatssecretaris Ank Bijleveld naar het aantal bedrijven in de belastingparadijzen en het belastingregime dat daar geldt. Normaal gesproken beantwoordt de regering vragen van Kamerleden binnen drie weken, met een uitloop naar zes weken. Ik heb vijftien maanden moeten wachten!
Vijf keer heb ik de regering gemaand met de informatie over de brug te komen. Ik heb minister Guusje ter Horst in een brief ter verantwoording geroepen. Ik heb minister van Financiën Wouter Bos op de vingers getikt. Ik heb gesprekken gevoerd met ambtenaren van Binnenlandse Zaken en van Financiën, maar de antwoorden bleven uit. Pas toen ik de regering liet weten dat de SP niet zou instemmen met kwijtschelding van de schulden zonder dat we meer zouden weten over de belastingen, kwamen er antwoorden.
Waarom duurde dit zo lang? Wist staatssecretaris Bijleveld zelf eigenlijk wel dat bedrijven in de Antilliaanse belastingparadijzen nauwelijks belasting betalen? Zo ja, waarom weigerde ze dat tegen de Kamer te zeggen? Of wist ze het niet? Maar dan kan zij ook geen serieuze onderhandelingen voeren over de schulden. Hoe het ook zij, de staatssecretaris zit in ieder geval fout.
De Antillen moeten de komende jaren flink investeren in onderwijs, gezondheidszorg en werkgelegenheid. Alleen op deze manier kan arme Antillianen een toekomst worden geboden. Maar naast die uitgaven moeten ook inkomsten staan. Ook de vele rijke Antillianen moeten een bijdrage gaan leveren aan de samenleving waar zij de vruchten van plukken. Bij fatsoenlijk bestuur horen ook fatsoenlijke belastingen. Ik wil dat de belastingparadijzen onderwerp worden van de onderhandelingen. Als solidariteit geen vanzelfsprekendheid is, dan moeten we het afdwingen.
Bekijk ook
