De politie is geen sluitpost
De acties die de politiebonden de afgelopen maanden voerden kregen een wonderlijk einde. De bonden stopten met actievoeren voor een betere cao, niet omdat zij tevreden zijn met het bod van PvdA-minister Ter Horst, maar omdat zij niet meer geloofden dat het zin had om verder te gaan. De weinige leden die de moeite namen om te stemmen gingen morrend akkoord. Politiebond ACP sprak van ‘slikken of stikken’ en zei dat Ter Horst ‘zich niet betrouwbaar heeft gedragen’. De bond NPB liet weten dat haar leden akkoord gingen, maar met ‘een knoop in de maag’.
De agenten hebben de afgelopen jaren een flinke achterstand opgelopen en die is niet ingehaald. De dienders krijgen er de komende jaren enkele procenten bij, maar als de voorspellingen voor de inflatie kloppen blijft daar weinig van over. Er komen extra vergoedingen, maar die zijn eenmalig.
Tijdens het spoeddebat van 27 februari in de Tweede Kamer heb ik Ter Horst erop gewezen dat zij geen misbruik moet maken van de loyaliteit van haar dienders. Ik heb haar gevraagd waarom zij aan tafel zat met de vakbonden, maar tegelijkertijd een mediaoffensief startte. Door in de media te zeggen dat politieagenten eigenlijk helemaal niet zo weinig verdienen. Door het werk van agenten te vergelijken met dat van een trambestuurder. Door een in haar eigen woorden ‘ongeëvenaard’ bod te doen, dat na doorrekening slechter bleek dan het vorige. Door te roepen dat agenten ‘korte lontjes’ hebben en kritiek af te doen als een vorm van maatschappelijke ‘verruwing’. En door korpsbeheerder en partijgenoot Job Cohen te laten verklaren dat het bod van de minster heel goed was en de minister van Financiën en partijgenoot Wouter Bos te laten zeggen dat er écht niet meer in zat.
In de meeste beroepsgroepen zullen werknemers dergelijk gedrag van werkgevers niet accepteren. Agenten doen dat uiteindelijk wél, al is het met ‘een knoop in de maag’. Politiemensen beseffen dat zij een bijzondere positie hebben in de samenleving. Agenten zorgen voor orde en gezag, staken en demonstreren is niet hun core business. Gebrek aan mondigheid van agenten leidt er echter toe dat politici in woorden de politie prijzen, maar in de praktijk veel te weinig doen.
Ter Horst heeft voor 2010, aan het einde van haar regeerperiode, de agenten een ‘functieherwaardering’ in het vooruitzicht gesteld. Het is echter helemaal niet nodig om zo lang te wachten. De minister moet zélf aan de slag. Zij kan eenvoudig nú al op een rij te zetten waarom agenten zo moeilijk kunnen rondkomen, zich in de schulden moeten steken en bijbaantjes moeten nemen. Daarna kunnen we, los van de huidige cao, maatregelen nemen om de ergste nood te ledigen. De politie is geen sluitpost van de begroting, maar een belangrijke investering in een veilig Nederland. Als we dat niet beseffen, zullen in de toekomst de tekorten toenemen en hebben we straks helemaal geen politie meer.
