Goede voornemens
Met het oliebollenfestijn, de rotjes en de siervuurpijlen, met de spelletjes klaverjas, boerenbridge en scrabble, was het natuurlijk de uitgelezen tijd voor een goede voornemen, of meerdere… Ik heb mijzelf ooit beloofd dat iets eenvoudigs als de overgang van een datum geen reden kan zijn voor een voornemen, maar toch bezondig ik mij jaarlijks aan (goede) voornemens.
Een goed voornemen hebben is natuurlijk te prijzen. Minder snoepen, meer sporten, minder drinken, stoppen met roken, meer tijd hebben voor mijn familie en naasten, zo ken ik er nog wel een aantal. Velen van u zullen deze voornemens kennen. Maar zo een paar dagen na het nieuwe jaar, bekruipt – lang niet alleen mij, mij dunkt – het idee, dat het toch idioot is om bij de overgang van een datum allerlei hoogstaande ideeën voor een beter leven voor te nemen.
Toch is een goed voornemen iets waar we ons mee bezig houden. Neem nu de Raad van Toezicht van Aveleijn, zij wilden zichzelf na een roerig jaar toch geen verhoging van de vergoeding geven. Een voornemen dat niet meer dan terecht is. Maar zie nu ook de bankier van ABN die als spijtoptant aangeeft dat zelfregulering toch niet gaat werken. Voer dan direct als goede daad in het nieuwe jaar een stop op bonussen in. Zo is het CDA bijvoorbeeld bezorgd over de fusies in de ziekenhuiswereld. Waarom dan niet een directe ommezwaai in het fuseren in de zorg.
Voornemens genoeg, wie heeft ze niet? Maar het gaat natuurlijk niet om voornemens. Ik wil wel dagelijks stoppen met mijn slechte gewoontes, dat wil niet zeggen dat ik het ook dóé. Het gaat in het leven om de daden. En als alle seinen van voornemens leiden naar één bepaalde weg, dan moet je die inslaan. Zonder voornemens, maar met daden. Hoeveel meer seinen zijn er nodig dat de zorg vastloopt met de bejubelde marktwerking? Hoeveel meer onvrede onder personeel dat het échte werk doet? Hoeveel meer fouten met patiënten die levens bedreigen? Hoeveel meer klachten bij de Nationale Ombudsman over gesloten deuren bij zorginstellingen en de Inspectie.
Ik kan nog wel even door gaan met de opsomming. Mijn voornemen om mij minder druk te maken, kan ik niet waar maken. Want al de problemen over de ruggen van mensen die ziek en oud zijn, kunnen mij niet minder druk laten zijn. Op een nieuw jaar, vol strijd voor goede zorg! Zonder markt en mét oog voor patiënt en zorgwerker. Mét compassie en solidariteit en zonder het recht van de sterkste en rijkste.
De zorg zonder markt, dat is mijn voornemen voor 2010!
