Een zonnebril bij crisis
Een stevige zonnebril op als het bewolkt is. Ik verbaas me er regelmatig over. Onwillekeurig vraag ik me dan af of iemand slecht geslapen heeft of misschien behuilde ogen. Maar er zijn ook gewoon mensen die mooi weer zien als het er niet is. Misschien is het wel een ontkenning van het weer, een wens dat de zon snel door de wolken breekt. Een T-shirtje aan met een graadje of vijftien? Slippers aan als het striemt van de regen? “Je gaat je gang maar…” denk ik dan.
Slecht weer is een eufemisme in de zorg. Iedereen kent de absurde vastgoedavontuurtjes van bestuurders van de gehandicapteninstelling Philadelphia. Instelling bijna failliet, maar wel tonnen oprotpremie voor de bestuurders. We kennen ook de zonnekoningen van thuiszorggigant Meavita die ruziënd door de tent gingen. Ze trokken patiënten en personeel mee in het faillissement, maar over oprotpremies van een tonnetje of vijf voor ‘bewezen diensten’ doen we natuurlijk niet moeilijk… Wat te denken van het ziekenhuis in Sittard. Door grootheidswaanzin (aangewakkerd door de regering) is het nu niet pronken met mooie veren, maar vechten tegen een faillissement. Het is een wrang beeld: patiënt en personeel in onzekerheid, de aanstichters beloond met volle bankrekeningen.
Een brok in de keel krijgen we van verhalen over de thuiszorg waar iedereen zomaar zijn “diensten” kan aanbieden, ook al weten ze niet eens hoe een pleister eruit ziet. Veel gehandicapten in instellingen krijgen de keus om te betalen voor de maaltijden in het weekend, of anders gaan ze maar naar hun familie. Heb je die niet? Probleempje. In de verzorg- en verpleeghuizen kun je niet meer rekenen op fruit bij de maaltijd, op toiletpapier of op een nodige douche. De instellingen mogen namelijk zorg ook aanbieden in ‘pluspakketten’. Heb je geen extra geld? Probleempje.
“Tweedeling is het niet!” zegt Jet Bussemaker, de PvdA-staatssecretaris van zorg. Zij vindt het een goed idee dat er via extra betaling ‘zorg op maat’ aan mensen kan worden gegeven. Bussemaker kan niet genoeg benadrukken dat juist de extra betalingen kansen geven om wensen van mensen in de zorg te vervullen. Tweedeling? Nee, dat is te kort door de bocht. Geen geld om de minzorg met pluspakketten aan te vullen? “Dat is een vorm van keuzevrijheid”.
Mooi weer spelen in tijden van zorgcrisis is een kunst. Uit de donderwolken van bezuinigingen valt een harde regen op de zorg. Personeel verzuipt in bureaucratie en patiënten roepen om een reddingsboei. Bussemaker staat aan wal met een grote zonnebril. Geen kunst, die zit gewoon bij haar ingebouwd.
