Het Grote Probleem en Jacqueline Cramer
Niks leek safer dan je spaargeld wegzetten voor een coole rente. Het gemopper over de gigantische bonussen van de beheerders van De Financiële Wereld gaf aan dat het goed ging. Hoe kunnen ze die miljarden anders uitkeren?
Maar het zo noodzakelijke vertrouwen in die financiële wereld is nu geschaad, de financiële wereld is in crisis. Spaargelden lijken verdampt en banken schijnen om te kunnen vallen.
Is er dan niets meer waar we op kunnen vertrouwen? Moeten we altijd wantrouwend rondkijken, niks geloven, eerst willen zien, en zo verder? Nee, daar hebben we jaren geleden al iets anders op gevonden: De Overheid.
Jawel, zul je zeggen, maar dat is nu juist het eerste waar mensen geen vertrouwen meer in hebben als het fout gaat. Is ook weer waar. Hoe zou dat komen? Er worden wetten gemaakt, politieke doelstellingen geformuleerd, en zaken afgesproken. Zo mogen we niet van elkaar stelen, moorden, moeten werkgevers netjes en sociaal met arbeiders omgaan, mogen we het milieu niet vergiftigen, moet voedsel veilig zijn, afval netjes en veilig verwerkt en energie niet verspild worden. Niks mis mee, willen we allemaal wel.
Maar dan komt Het Grote Probleem: de regels moeten gehandhaafd worden. En juist op de handhavers wordt al jaren bezuinigd, regels worden verminderd en de overheid treed terug in plaats van op.
Een goed voorbeeld wat dat betreft is onze milieuminister Jacqueline Cramer. Een aardige goedwillende mevrouw, heus. Maar ze is vooral van het praten en overleggen en van de “verantwoordelijkheid leggen bij ondernemers en branches”. In allerlei convenanten en platforms hoopt ze de grote vervuilers mee te krijgen richting een schone en veilige wereld. Maar zonder handhaving lachen de “branches” zich rot. Dan blijven ze klooien met gifgassen in containers, schuiven ze de kosten van verpakkingsafval af op de consument, laten ze asbest in gebouwen zitten, verschepen ze plasticafval naar Azië omdat lonen daar laag zijn, lozen ze giftige ladingresten op zee of in arme landen.
De jaarlijks door het Planbureau voor de Leefomgeving uitgebrachte milieubalans toont ook dit jaar weer dat het milieu wereldwijd verder is verslechterd. Aan zulke ministers kunnen we onze gezonde argwaan dus niet overlaten. De mensen en het milieu hebben meer aan een daadkrachtige minister die pal staat voor het milieu en hun gezondheid. Van de duurzame netwerkster minister Cramer kunnen we helaas niet verwachten dat ze de vervuilers hard zal aanpakken. Ook hier is Change dus hard nodig.
