De noodkreten uit de zorg
De hele dag door volgen de noodkreten uit de zorg elkaar op: zorgverleners die bijna niet meer kunnen, ziekenhuizen die noodzakelijke en dringende behandelingen uit moeten stellen bijvoorbeeld voor mensen met kanker en Diederik Gommers die aangeeft dat we eind januari mogelijk in een ‘code zwart’ zitten. Dat betekent kiezen tussen leven en dood.
Veel mensen worden hierdoor keihard geraakt: de zorgverleners van wie we het uiterste vragen, mensen die zorg nodig hebben, maar die nu niet kunnen krijgen. Intussen lijkt Nederland het op meerdere fronten niet goed te doen. Terwijl heel Europa al volop aan het vaccineren is, is ons kabinet op dit moment nog steeds aan het bespreken wat de precieze strategie moet zijn en zelfs nog locaties voor het prikken aan het zoeken. Ook die blijken er nu veel te weinig te zijn.
Natuurlijk, de aanpak van het coronavirus is bijzonder complex en over heel de wereld hebben landen het moeilijk. Maar daarom is het des te frustrerend dat dingen die wél gepland kunnen worden ook niet goed lijken te gaan. Dat het kabinet steeds te laat is: met nieuwe maatregelen, met het opzetten van goed testbeleid en bron- en contactonderzoek en nu weer met de aanpak van het vaccineren. Komende week komt de Tweede Kamer mede op ons verzoek terug van reces voor een debat met het kabinet hierover.
Maar wat ook steekt en wat ik toch kwijt moet, ondanks dat ik ook wel begrijp dat het op dit moment geen oplossing voor het acute probleem is, is de afbraak van de zorg. Laat dit alsjeblieft een les zijn. Want wat is er afgelopen jaren veel kapot gemaakt. De jarenlange uitholling van de GGD’s die steeds meer taken kregen maar niet meer geld, de talloze ziekenhuizen die in Nederland zijn gesloten en recent zelfs failliet zijn gegaan, de tienduizenden zorgverleners die onder het vorige kabinet door bezuinigingen hun baan verloren. Vanzelfsprekend heeft niemand hier nu wat aan, maar het is wel heel erg.
Dat we nu in het nieuws horen dat het ziekenhuis St. Jansdal in Harderwijk een complete patiëntenstop moet instellen, terwijl de SP samen met inwoners daar pas geleden nog zich sterk heeft gemaakt voor het openhouden van het IJsselmeerziekenhuis in de buurt. Helaas heeft dat niet mogen helpen, want het ziekenhuis in Lelystad ging toch dicht. Maar zo zijn er eindeloos veel voorbeelden. Ook denk ik deze tijd regelmatig terug aan de vele en grote acties in mijn jaren bij de FNV samen met zorgmedewerkers tegen de ontslagen en voor betere contracten en meer collega’s in de zorg. Al deze mensen die toen de zorg zijn uitgejaagd, hebben we nu zo hard nodig.
Als de ergste ellende met deze coronacrisis achter de rug is, wordt het de hoogste tijd dat we samen met de mensen die in de zorg werken een plan maken om onze zorg weer op te bouwen. Een plan waarin zorg geen probleem is, maar een oplossing. Waarin samenwerking de norm is in plaats van concurrentie, waarin zorgverleners meer zeggenschap krijgen over hun werk en natuurlijk een betere waardering. Want waarom horen we daar eigenlijk niemand meer over? Het is schandalig dat we het uiterste vragen van onze zorgverleners, maar het uiteindelijk bij een applaus en een bonus blijft. Zorgverleners verdienen een eerlijke beloning.
Lilian Marijnissen
SP-fractievoorzitter
Meer weten? Bekijk ons verkiezingsprogramma.
Verkiezingsprogramma 2021-2025
