Het Middellands Massagraf

Op de Middellandse Zee speelt zich een groot menselijk drama af, een drama dat nu al jaren duurt en steeds erger wordt. Het totaal aantal vluchtelingen dat verdronken is, beloopt inmiddels vele duizenden, allemaal afkomstig uit Midden- en Noord-Afrika en het Midden Oosten.

Zoals water naar het laagste punt stroomt, is het ook een wetmatigheid dat mensen in nood zoeken naar een beter bestaan voor hun kinderen en henzelf. En nood wordt er geleden, veel nood: Oorlog, honger, ziekte. De uitzichtloosheid is nog het ergste, er gloort immers geen verbetering aan de horizon. Het is een gekmakende uitzichtloosheid. Het besef dat ook jij maar één keer leeft, maakt je radeloos en redeloos. Alles beter dan initiatiefloos je lot ondergaan: je wilt weg, ten koste van alles. Desnoods met een bootje tegen betaling van een hoop geld de levensgevaarlijke, huizenhoge golven van de Middellandse Zee tegemoet, in de hoop in een betere wereld terecht te komen. Op hoop van zegen.

Zogenaamd om massavernietigingswapens onschadelijk te maken, in werkelijkheid om een eind te maken aan het regime van Saddam Hoessein en het verwerven van zeggenschap over de olievoorraden, besloten de VS en Engeland Irak binnen te vallen. Dat werd het lont in het kruitvat Midden Oosten. Deze inval is het startsein geworden van een kettingreactie die ons en vooral de mensen daar nu opzadelt met een verscheurd Irak en een uiteengevallen Syrië. Honderdduizenden zijn gedood en een veelvoud daarvan is op de vlucht. Ook in Libië heeft de interventiepolitiek van het Westen desastreus uitgepakt. Het land is tot op het bot verdeeld en geweld is overal aan de orde van de dag, en ook daar heeft IS inmiddels voet aan de grond.

Zie hier de twee belangrijkste oorzaken waarom de Middellandse Zee nu een dodenakker is.