Machtsmisbruik door minister Ter Horst
De PvdA-minister van Binnenlandse Zaken is niet te beroerd haar positie te misbruiken voor partij-politieke doelen. Zo lang ze minister is probeert ze de SP zwart te maken. Steen des aanstoots zou de afdrachtregeling zijn. Het is de bewindsvrouw een doorn in het oog dat SP-volksvertegenwoordigers een fors deel van hun vergoeding afstaan aan de partij. Nu komt ze met speciaal op de SP gerichte wetgeving om een administratief makkelijke afhandeling van de afdrachtregeling onmogelijk te maken.
Vanaf 1974, toen de SP haar eerste volksvertegenwoordigers kreeg, geldt als uitgangspunt dat volksvertegenwoordigers van de partij niet veel meer moeten verdienen als de mensen die ze vertegenwoordigen. Maar ook uit solidariteit met de vele andere actieve leden die geen enkele vergoeding krijgen, is afgesproken een deel van het geld te gebruiken voor zaken als: acties financieel mogelijk maken; bekendheid geven aan onze ideeën; scholing en begeleiding voor onze kaderleden. Op het laatste congres is door alle aanwezigen nog eens benadrukt dat de afdrachtregeling behoort tot de kroonjuwelen van de partij.
Kamerleden behoren tot de 5 procent best betaalde Nederlanders. Wij vinden dat niet goed. Het is gewoon veel te veel voor de geleverde arbeid. Bij de PvdA hebben ze daar geen moeite mee. Om de zoveel tijd staan ze weer te zeuren dat de vergoeding omhoog moet, en elke keer krijgen ze hun zin. Omdat dat begint op te vallen, richt men zijn pijlen op de SP.
Minister ter Horst durft inmiddels de afdrachtregeling niet meer ter discussie te stellen. Ze beseft dat zij niet gaat over wat Kamerleden van de SP met hun geld doen. Maar nu heeft ze iets anders gevonden: ze wil de overeenkomsten die de afdracht regelen verbieden. Die overeenkomst gaat echter alleen over de administratieve wijze waarop de regeling wordt uitgevoerd, conform het Burgerlijk Wetboek. Nooit is er door de Kiesraad bezwaar gemaakt tegen de (aard van de) overeenkomst.
Nee, mevrouw Ter Horst, zo komt uw partij er niet bovenop. Dit is slechts een doorzichtige, ietwat zielige, poging een succesvolle concurrent een stok tussen de spaken te steken.
