In de ban van Wilders

In binnen- en buitenland wordt met spanning gewacht op ‘de film van Wilders’. Er is geen programma, politicus of krant die eraan voorbij kan gaan. De promotie van de film door Wilders is fantastisch effectief. Ik heb steeds gezegd: ik reageer niet op een film die ik niet gezien heb. Sommigen denken dat het een draak wordt, anderen denken dat het wel eens heel erg mee kan vallen. Laten we gewoon afwachten, en hopen dat ie de grens van het betamelijke niet overschrijdt en er geen onnodige provocatie plaats vindt. Verder is het zijn goed recht om de film als medium te kiezen. We hebben dat als SP onlangs immers zelf ook gedaan toen het om de thuiszorg ging.

Op de twee weken geleden gehouden partijraad heb ik iets gezegd over de denkbeelden van Wilders. Ik vind ze gevaarlijk. Mensen weg zetten om wie ze zijn in plaats van wat ze doen of denken, is een slechte zaak. De geschiedenis leert dat dit soort opvattingen tot veel ellende kunnen leiden. Mensen categorisch veroordelen om reden van hun geloof is onzuiver en onjuist. Het is discriminatie.

Dat is de kern van mijn kritiek op Wilders. Veel van de problemen die hij noemt zijn reële problemen en moeten door ons worden aangepakt. Wij moeten gewoon ‘beter zijn’. Doen waar we goed in zijn, problemen oplossen en zonder aanzien des persoon mensen aanspreken als dat nodig is.

Maar mijn kritiek op Wilders behelst meer. Zoals je op deze site kunt zien in de brochure ‘Wat Wilders wil’ is de man nog steeds een rechtse VVD’er. Hij heeft niks met de strijd van de vakbonden, het minimumloon of de sociale zekerheid. Hij is fan van Bush en Sharon, en steunt de oorlogen in Irak en Afghanistan.

Wilders verdient kritiek, harde kritiek. Omdat ie discrimineert en omdat ie veel slechte plannen heeft voor het land en de mensen. Maar om daar nu al drie maanden van in de ban te zijn…