Weeklog: ‘Niet in mijn naam’ opnieuw actueel
ROOD kwam al eerder in actie tegen de bombardementen op Syrië en Irak. Onder de leus ‘Niet in mijn naam’ trokken onze jongeren op tegen het geweld dat vooral vluchtelingen en ellende teweegbracht. Die actie is met de aanval op Syrië vrijdagnacht opnieuw actueel. Sadet schreef er gisteren al een opinie over. Ook onze fractie in het Europees Parlement veroordeelt de aanval. We zijn de uitspraken van Bush jr. nog niet vergeten toen die de aanval opende op Irak. Met een paar bombardementen zou alles opgelost zijn. Het tegendeel was waar. Trump doet en zegt nu hetzelfde. Bommen kennen geen winnaars en brengen zeker geen vrede. Wel veel ellende. En als er al een winnaar is, dan is het, zelfs volgens het Financieel Dagblad, Poetin. Meneer Trump wordt bedankt.
Het was alsof ik George W. Bush hoorde spreken, toen Trump zei: de missie was een groot succes. Vandaag voegde hij eraan toe dat de Amerikanen in Syrië blijven, totdat alle dreigingen, of het nu chemische wapens of islamistische strijders betreft, zijn aangepakt. Een ezel stoot zich in het gemeen geen twee keer aan dezelfde steen, maar Trump dus wel. Voor aantasting van de positie van Assad was het bombardement niet nodig: die zit waar hij zit en heeft vrijwel het hele land onder controle. Die heeft daarvoor geen aanvallen met chemische wapens meer nodig. Maar kennelijk wilde Trump autoriteit uitstralen. Ondertussen zit hij nu wel vast in een conflict dat nog lang kan gaan duren, als hij Assad van zijn troon wil stoten. Of gaat ook Trump uiteindelijk maar overstag en alsnog een ‘deal’ maken met de man die hij terecht nu nog verafschuwt? Welk alternatief heeft hij?
Als je de aanval veroordeelt, word je door tegenstanders snel in het kamp van Poetin getrokken. Maar de enige die Poetin een enorme dienst heeft bewezen, is Trump zelf. Zoals de correspondent van het Financieel Dagblad in Moskou, Joost Bosman, schreef: het Kremlin spint garen bij de aanval op Syrië. Net als Bush jr. wachtte ook Trump de VN niet af. Sterker nog, de specialisten van de VN waren nog maar net vertrokken richting Syrië voor onderzoek naar het gebruik van chemische wapens. En juist dat maakt de Amerikaanse President zo kwetsbaar: te midden van alle chaos in de wereld is er maar één reddingsboei en dat is respect voor het internationale recht. En juist dat heeft Trump geschonden. Wat zou ik trots geweest zijn op westerse regeringsleiders, als ze recht boven wapens zouden stellen. Maar de enige die daar nu lippendienst aan bewijst, is uitgerekend Poetin. De man die het verder met de mensenrechten nationaal en internationaal niet erg nauw neemt, maar nu opeens wel als ‘redelijk’ op tv verschijnt.
Komende week in Straatsburg gaat onze fractie (Verenigd Links, GUE/NGL) een eigen geluid laten horen, te beginnen op maandagmiddag na opening van de sessie. De bommen zijn niet in onze naam gevallen. Het zou mooi zijn als de sociaaldemocraten deze lijn volgen, net als de leider van Labour, Jeremy Corbyn. En het zou al helemaal mooi zijn als de Groenen anders dan GroenLinks in Nederland, zich herinneren dat ze ooit tegen onnodig militair geweld waren en ook meedoen. Een links front in Straatsburg tegen de bommen, dat zou een mooie boodschap zijn, vooral wanneer Macron deze week de plenaire toespreekt. Ik ga ervoor.
