Weeklog: De Europese Positivo’s
‘En we dansen, en we springen en we zijn zo blij’, niet als opmaat naar Sinterklaas, maar als aankondiging van de Europese verkiezingen volgend jaar. Als het aan de Secretaris-Generaal van het Europees Parlement ligt, wordt dat de boodschap. Blij met de EU dan wel te verstaan. Morgen mag hij in het EP verantwoording komen afleggen in het kader van de jaarlijkse begrotingscontrole. Eens kijken of hij dan kan uitleggen waarom de officiële voorlichtingscampagne zo naadloos aansluit bij de boodschap van Macron, Verhofstadt en in iets mindere mate de Groenen. En waarom de campagne bij voorbaat al diegenen uitsluit die terecht of ten onrechte menen dat de EU hun niets goeds gebracht heeft.
Als je Macron of Verhofstadt, tegenwoordig gebroederlijk samen voor de Liberalen richting Europese verkiezingen, moet geloven, dan is de Europese Unie één groot feest. En al diegenen die werkloos zijn geworden of in diepe armoede gedompeld zijn als gevolg van de door de EU opgelegde bezuinigingen, dat zijn gewoon zure mensen. Die horen niet thuis in het verkiezingsgedruis. Nee, het gaat erom de jongeren die het gemaakt hebben of gaan maken, naar de stembus te krijgen. Ze zetten volop in op de 10%, de 90% volgt dan vanzelf, want wie wil nu niet meefeesten? De Groenen volgen een soortgelijke tactiek, al hebben ze dan wel iets meer oog voor de sociale problemen in de EU. Maar je moet wel mee willen rijden richting Europese superstaat, anders tel je niet mee en ben je hooguit een vroeg oud geworden jongere. Waar is het feestje? In Brussel is het feestje!
De ongebreidelde marktwerking, de enorme invloed van multinationals, van de banken en andere financiële instellingen op het Europese beleid hebben de EU verziekt en mede schuldig gemaakt aan volstrekt asociaal beleid. Het leven van de 90% is niet één groot feest. Het is vaak zorgen dat je de maand doorkomt. Je bent je grip op je leven kwijt. En opeens worden de feestgeluiden zo een heel stuk minder feestelijk: die daar in Brussel, ja die vullen hun zakken wel. Maar wat doen ze voor mij? Een echte voorlichtingscampagne over de Europese verkiezingen die inderdaad belangrijk zijn, vertelt een eerlijk verhaal. Geeft toe dat er de afgelopen jaren grote fouten gemaakt zijn op sociaaleconomisch gebied. Die campagne erkent dat de enorme salarissen en ‘onkostenvergoedingen’ in Brussel schril afsteken tegen de nog steeds enorme armoede in Europa. Dat de verschillen in welvaart mede als gevolg van Brussels beleid alleen maar zijn toegenomen. Zo’n campagne toont begrip voor alle kritiek op de EU en zoekt naar dialoog. Dat zal ik morgen vragen van de SG: stop de muziek, het feestje is over en ga op zoek naar de mensen die niet stemmen omdat ze van de EU niets te verwachten hadden. Dat is slecht nieuws voor de Macrons van Europa, maar goed nieuws voor iedereen met een sociaal hart en uiteindelijk voor de EU als geheel.
