Weeklog: D66 ook in het Europees Parlement geen oog voor lokale democratie
Op 6 maart hadden we een debat over de gemeenteraadsverkiezingen, maar dan met Europarlementariërs in Brussel. Dat niet de gemeentes maar de EU centraal stonden, had ik wel verwacht. Maar dat mijn collega’s geen idee hadden wat ze stemmen, als ze voor gemeentes ingrijpende voorstellen goedkeuren, grenst aan het ongelofelijke.
Dat bleek toen ik de zogeheten notificatierichtlijn opbracht. Ik schreef er al vaker over: straks moet ieder bestemmingsplan en iedere regeling die het dienstenverkeer kan beïnvloeden, eerst aan de Europese Commissie worden voorgelegd. De Commissie heeft dan drie maanden de tijd om het ontwerp te bestuderen en als ze het niet goed vindt, gaat er een periode van nog eens drie maanden in om nader tot elkaar te komen. Zo kan het een half jaar kan duren voordat de gemeenteraad een besluit mag nemen. En daarna kan de Commissie, als ze het er niet mee eens is, nog eens een formele procedure beginnen tegen Nederland. Tijdens het debat bleek mijn D66-collega Sophie In’t Veld de hele notificatierichtlijn niet te kennen. Misschien is dat omdat zeggenschap van burgers voor D66 niet meer zo belangrijk is. Denk maar aan de discussie over referenda. Maar D66 is niet de enige. In de plenaire zitting van het Europees Parlement vroeg ik eerder om een debat hierover, maar niemand vond dit nodig. Naar nu blijkt, omdat ze niet wisten waar het over ging, maar wel braaf voor stemden. Diep treurig.
In steeds meer gemeentes en provincies neemt de onrust toe. De lokale en regionale democratie wordt verder uitgehold door ‘Brussel’. Terecht zei CDA-Europarlementariër Esther de Lange tijdens het debat dat wij zelf ‘Brussel’ zijn. Maar dan mag je op zijn minst verwachten dat Europarlementariërs weten waar ze over stemmen. Soms zitten verreikende voorstellen verstopt in een saaie titel. Niemand wordt nu eenmaal gealarmeerd door de titel ‘notificatierichtlijn’. Maar juist als Europarlementariërs moet je daar doorheen kunnen kijken. Dat zijn we aan onze kiezers verplicht.
