Weeklog: EU in paniek, vluchtelingen van minderheidsgroepen de dupe

Op dit ogenblik bespreken we in het Europees Parlement het voorstel van de Europese Commissie voor een Europese lijst van veilige landen van herkomst. Volgens dat voorstel word je als asielzoeker via een versnelde procedure teruggestuurd, als je uit een veilig land komt. Zelfs het mensenrechtenagentschap van de EU protesteert: hoe kun je nu zeggen dat een land voor iedereen veilig is? Turkije wordt door de Commissie als veilig betiteld, maar je zult maar Koerd zijn, of gewoon oppositie. De Balkanlanden zijn ook zogenaamd veilig, maar de Roma leven daar nog steeds in verdrukking. Wat mij betreft, gaat dit voorstel van de Commissie het niet worden, want veiligheid is een relatief begrip: een land dat veilig is voor de een, is nog niet automatisch veilig voor de ander.

Op 17 mei is het weer IDAHOT, de dag waarop de wereld stilstaat bij het geweld tegen o.a. homo’s, lesbo’s en transgenders (lgbti’s). Goed dat hier ieder jaar aandacht voor is, maar wel een beetje hypocriet dat Eurocommissaris Jourova tijdens een ministeriële bijeenkomst in Kopenhagen afgelopen week het belang van IDAHOT onderstreepte, terwijl ze medeverantwoordelijk is voor het voorstel voor lijst met veilige landen. Het zijn juist lgbti’s die tijdens een asielprocedure tijd nodig hebben om op verhaal te komen en over vervolging vanwege hun seksuele oriëntatie te spreken.

Jaren geleden werd tijdens de behandeling van de Europese richtlijn die de asielprocedures regelt, mijn voorstel aangenomen om lgbti’s ruim de tijd te geven hun asielverhaal te vertellen. Ook zou het hun niet moeten worden tegengeworpen, als hun verhaal niet al gelijk alle feiten zou bevatten. Als je een verleden hebt waarbij zelfs je directe familie je verstoot en de autoriteiten je vervolgen in plaats van te beschermen, dan heb je tijd nodig om tegenover een asielambtenaar je echte verhaal te vertellen. Hetzelfde geldt trouwens voor veel meer getraumatiseerde asielzoekers, denk maar aan vrouwen die slachtoffer zijn geworden van verkrachting of ander seksueel geweld. Tegenover een wildvreemde ambtenaar ga je dan niet gelijk alle details vertellen.

Hoe anders is de sfeer nu. De Commissie vindt opeens landen veilig en de minderheden die niet veilig zijn, moeten zelf maar bewijzen waarom zij de uitzondering op de regel vormen. Geen lichtere maar een extra zware bewijslast. Binnenkort gaan we in het EP stemmen over het Commissievoorstel. Ik zal bij gebrek aan waarborgen tegen stemmen. Als de Commissie zelfs een land als Turkije veilig noemt, en als de Commissie en de lidstaten nu zelfs al met Soedan onderhandelen over het stoppen van de vluchtelingenstroom, dan houd ik mijn hart vast, als dit voorstel het haalt. Straks is er geen onveilig land meer over, alleen maar omdat de lidstaten het niet eens kunnen worden over een ordentelijk Europees asielsysteem waarbij iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt. Het is om misselijk van te worden.