De Poppe Methode
In mijn werkkamer thuis hangt een echte Poppe. Een mooi landschap met een weiland, sloot en bomen. Maar de eye-catcher is een fiere steile lantaarnpaal voor dit mooie tafereel.
Niet iedereen weet dat onze Remi een tijdje kunstschilder is geweest. Maar wat is hij eigenlijk niet geweest? Dit veelzijdige mens was hovenier, reclameschilder, matroos op de kustvaart, havenarbeider, fabrieksarbeider en dus ook kunstschilder.
Vervolgens bouwde hij een reputatie op als de "milieudetective van Nederland". Hij ontmaskerde vervuilers als Booy Clean, EMK/Uniser, Zegwaard, Eternit en Tanker Cleaning Rotterdam. Over zijn unieke speurmethode schreef Karel Glastra van Loon het mooie boek "De Poppe Methode". De Poppe-methode verwijst naar de unieke werkwijze van Remi Poppe. De kern is: eropaf! De plaats van het ‘milieudelict’ - bijvoorbeeld de fabriek of het afvalverwerkingsbedrijf - verrassen met een onaangekondigd bezoek. En dan uiteraard niet praten met de directie, maar rondneuzen, ‘inspecteren’, rondvragen, op zoek naar getuigen en tastbare bewijzen. Lastige vragen stellen, en vooral ook: niet loslaten. Menig milieuschandaal is door deze Poppe-methode aan het licht gekomen.
Veertien jaar geleden, toen de SP met Jan Marijnissen en Remi Poppe voor het eerst in de Tweede Kamer werd gekozen, werd ik één van de medewerkers van Remi. Ook daar zette hij zijn Poppe-methode in. In die tijd kwam er het parlementaire onderzoek naar de Tankercleaning Rotterdam affaire. Ik kan me ook een debat herinneren waarbij Remi een pot met smerige vervuilde olie - gescoord op één van zijn ‘inspecties’- in een debat voor zich op tafel zetten, en toonde aan de minister en andere Kamerleden.
Maar ook in andere debatten; van onderwijs, binnenlandse zaken en economische zaken tot de landbouw en visserij, kenmerkte hij zich zich door de werkelijkheid van de werkvloer en praktijk naar voren brengen, met lef en zelfs brutaliteit. Remi was en is wars procedurele regels, maar bovenal zal hij niet loslaten voor de onderste steen boven is.
Gisteren hadden we een feestje. Remi werd 70 jaar. Daarbij is één van de kenmerken van de Poppe-methode toegepast: namelijk het niet aankondigen. Hij werd verrast met een surprise-party, want Remi kennende had hij wel een smoes gevonden om er onderuit te komen. Want waar hij voor staat moet vooral in de spotlight, maar hijzelf natuurlijk niet.
Geweldig dat Remi de vorige verkiezingen opnieuw is gekozen als Kamerlid. Met opnieuw veel lef en vasthoudendheid gaat hij gewoon verder. De echte Poppe. Ik ben erg trots op de SP-Kamerleden, ze doen het allemaal op hun eigen manier prima. Maar hierbij toch een oproepje: zullen we allemaal iets meer de Poppe in ons loslaten?
