Van lotje getikt?

Over het algemeen heb ik helemaal niks met loterijen. Dus dit is geen pleidooi voor de zegeningen van de staatsloterij. Als mensen hieraan hun zuur verdiende geld willen weggooien moeten ze dat vooral zelf weten, maar ik geloof er niet in.

Een patiënt uit een ziekenhuis in Alkmaar was één van die mensen die wel eens een gokje wagen. En hij had voor de grap als dank voor de prima verpleging aan de afdeling waar hij verpleegd werd, een lot weggegeven. Vaak wordt als blijk van waardering getracteerd op gebak bij de koffie. Ik heb verpleegsters wel eens horen klagen dat het daardoor voor hun moeilijk is om aan de lijn te doen, maar dat leek me overigens een smoesje.

Als ik zelf verpleger was zou ik meer ingenomen zijn met een taartje dan met een staatslot. Maar toegegeven: het was een creatieve variant op dat eeuwige gebak. En laat nu net op dat lot een prijs vallen: 25.000 euro! Grote vreugde op de afdeling. Ze moesten het wel met z’n allen delen, 120 man, dus het werd ruim 200 euro per persoon.

Daar kun je nog eens een flinke koffiekoek van kopen, het was dan ook feest op de afdeling. Maar dan hadden ze buiten de regels van de beroepscode gerekend. Het feestje gaat niet door. De regels schrijven voor dat verplegers geen geld mogen aannemen van patiënten. Op zich een goede regel lijkt me. De SP heeft niet voor niets al vaker geageerd tegen voorkruipzorg, wie geld heeft zou geen betere zorg moeten krijgen dan anderen. Maar dat we deze prima richtlijn - geen geld van patiënten aannemen - nu van toepassing verklaren op ook dit loterijverhaal, is van een calvinistische scherpslijperij waar ik niet echt vrolijk van word.

Terwijl de aanpak van de topsalarissen in de zorg uiterst moeizaam gaat en keer op keer weer gevallen naar boven komen van schandelijke beloningen tot boven de Balkenende-norm, wordt de hardwerkende verpleegkundigen een gelukje ontzegd. In wat voor rare samenleving leven we toch. Ik zou zeggen: van lotje getikt.