column

Nancy

Ze zat bij mijn in de klas op de lagere school. De Pius X-school op Keent. Nancy was een vrolijke, uitgelaten krullenbol. Na ruim 20 jaar komen we in contact door haar reactie op mijn website. Een voordeel van internet. Daar zit Nancy veel op, want ze is veel thuis.

Nancy heeft het namelijk niet makkelijk, alhoewel ze vrolijk in het leven staat. Ze heeft chronische pijn en een vorm van reuma.

Ze heeft een zoon van bijna 12. Ze staat er met hem alleen voor. Hij doet de boodschappen voor haar. Hij krijgt er pijn in zijn rug van.

Nancy doet veel. Ze organiseert buurtfeesten, zit in de wijkraad, bakt taarten en praat honderduit. Wat de meesten echter niet zien, is dat ze na zo'n buurtfeest dagenlang moet bijkomen van de inspanning. Ze gaat over de grens, maar het is het haar waard. De gemeente vond haar een goed voorbeeld van een actieve buurtbewoner en zette een artikel over haar in de eigen promotiekrant.

Graag zou ze haar eigen bedrijfje beginnen via internet. Gezien haar organisatietalent en vaardigheden moet dat lukken. Graag ook zou ze eens wat vaker meegaan met haar zoon en niet zo afhankelijk zijn van anderen. Ze heeft hulp nodig. Een paar uur per week zou al helpen. En een scootmobiel. Ze vraagt niet veel.

Ze heeft alle wegen bewandeld bij de gemeente, maar er werd fout op fout gestapeld. Wisselende medewerkers, zoekgeraakte dossiers, een ondeskundig persoon van het keurkantoor (Centrum Indicatiestelling Zorg). Het resultaat? Nul komma nul. Kastje naar de muur. Telkens opnieuw je verhaal moeten doen. Afwijzing na afwijzing..

Mensen van de SP-afdeling hebben haar bijgestaan, maar lopen ook tegen een muur op. Het duurt al 4 jaar. Om gek van te worden. Maar Nancy geeft niet op. Ik heb na een gesprek met haar de gemeente gebeld. En eindelijk kwam er eens iemand bij haar thuis. Een hele aardige ambtenaar. Er was snel wat geregeld. Een tijdelijke hulp die de behoefte thuis kon ervaren gedurende 6 weken. Er volgde een positief advies. Maar een andere gemeentelijke afdeling -met mensen die Nancy nog nooit hebben gesproken- adviseerden negatief. Keken alleen naar de papieren. De wethouders moeten nog besluiten op het bezwaar. Weinig hoop.

Nancy en ik hebben afgesproken dat we doorgaan tot ze de hulp krijgt die ze nodig heeft. Dan maar naar de rechter. Het zal ons lukken.

In de Kamer vechten we als SP voor de andere Nancy's. Op alle fronten. Tegen bureaucratie, voor solidariteit. Voor menselijke waardigheid. Hele gewone zaken, die toch al zo moeilijk te bereiken zijn.