Schoffelen in de Crabbehof
Het regent. Toch gaan we op pad. Met Mario, Vincent, Wensley en Mohammed ga ik met de bakfiets naar een kleine speeltuin. Onder de schommels zijn kuilen ontstaan. Zo diep dat de kinderen op de schommel getild moeten worden. Er groeit onkruid. Er ligt rommel. Het bakje waarin je zo heerlijk kunt ronddraaien, ligt vol zand. Toch vinden de jongens het leuk. Ze halen de schoppen, harken en schoffels uit de bakfiets. Aan de slag! Na een paar uur is de speeltuin schoon en de jongens tevreden. Bij een werkbezoek luister je, kijk je goed om je heen en stel je vragen. Bij dit werkbezoek moeten ook mijn handen uit de mouwen. Ik sta te schoffelen in de Crabbehof in Dordrecht. Een van die veertig wijken van minister Vogelaar.
Met de jongens is iets aan de hand. Door een reeks van gebeurtenissen in hun leven hebben ze geen werk. UWV en CWI weten geen raad met deze mensen. De Stichting “Wijk voor Wijk” in de Crabbehof weet dat wel. Initiatiefnemer Hugo wil van zijn wijk een nette en gezellige buurt maken. Hij doet dat op een bijzondere manier. Mensen uit de buurt die lang werkloos zijn of onder behandeling zijn van de geestelijke gezondheidszorg krijgen bij Hugo een werkplek met begeleiding. De jongens schoffelen niet alleen de speeltuin. Buurtbewoners kunnen bij “Wijk voor Wijk” terecht voor onderhoud van hun tuintje en andere klussen in en om het huis. Van het witten van plafonds tot het ophangen van een lamp. Voor het doen van boodschappen en het onderhoud van de openbare ruimte. Ik heb het gezien: “Wijk voor wijk” werkt.
Wat Hugo lukt, gaat Donner en Aboutaleb niet lukken. Ze nemen de arbeidsbemiddeling op de schop. UWV en CWI moeten fuseren. De regering praat over arbeidsbemiddeling op lokaal niveau, maar sluit dertig UWV- en CWI-vestigingen. De arbeidsbemiddeling komt dus nog verder van de buurt af te staan. Donner en Aboutaleb moeten ook maar eens gaan schoffelen in de Crabbehof.
