Opvoeden

“Waar bemoeit ze zich mee; dat maak ik als ouder toch zeker zelf wel uit?” was mijn eerste reactie toen de juf van de peuterspeelzaal vandaag benadrukte dat we tijdens de herfstvakantie goed moeten oefenen met het zindelijk maken van onze jongste zoon. Toch ben ik bij nader inzien blij dat ze zich mede verantwoordelijk voelt voor de ontwikkeling van ons kind.

Ouders aanspreken op hun verantwoordelijkheid voor de opvoeding van hun kinderen was lange tijd taboe. Gelukkig zijn die tijden voorbij. We moeten echter wel oppassen dat we niet naar de andere kant doorslaan.

Als er iets mis gaat bij de opvoeding, moet er snel worden ingegrepen. Hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans dat je kunt bijsturen en kunt voorkomen dat het helemaal de verkeerde kant uit gaat met een kind. Er gaan steeds meer geluiden op om ouders financieel te straffen als zij hulp bij de opvoeding weigeren, zoals de burgemeester van Gouda bepleit. Een probleemgezin korten op de kinderbijslag werkt averechts. Het gaat hier om gezinnen die het doorgaans al niet zo breed hebben en vaak diep in de schulden zitten. De kinderen in het gezin worden er uiteindelijk de dupe van. Bovendien gaan ouders echt niet beter opvoeden als ze financieel gestraft worden.

Dan kun je beter maatregelen treffen die wel effect hebben. Zet zo snel mogelijk een vast iemand in een gezin met problemen. Iemand die van wanten weet, de mouwen opstroopt en de problemen in het gezin direct aanpakt en oplost. Als zo iemand niet vrijwillig in het gezin wordt geaccepteerd, moet het desnoods maar met drang of onder dwang. Ik ben er echt van overtuigd dat als ouders zien dat problemen bij de kop worden gepakt en opgelost de weerstand snel zal verdwijnen.

Opvoeden is een verantwoordelijkheid van ons allemaal. Het heeft geen zin de opvoeders te straffen als zij steken laten vallen. We moeten elkaar juist helpen en steunen bij deze moeilijke taak. Onze kinderen zo goed mogelijk opvoeden is in het belang van ons allemaal. Bedankt voor het advies, juf!