Senaat torpedeert ‘draak van een (aanbestedings)wet’

“De minister van Economische Zaken heeft van haar voorganger een draak van een wetsvoorstel geërfd”, zo begon SP-senator Geert Reuten zijn bijdrage aan het debat over Aanbestedingswet, een debat dat hij afsloot met het advies aan de minister om de wet – die overigens ongeschonden door de Tweede Kamer kwam - terug te trekken en over een half jaar met een beter voorstel te komen. Toen minister Maria van der Hoeven dat niet deed besloot een meerderheid van de Eerste Kamer om de wet te verwerpen. Daarmee verhoogde de Senaat op de laatste dag voor het reces de score van afgewezen wetten in het nu voorbije vergaderseizoen met 50% tot drie.

Het wetsontwerp, waartegen een paar dagen eerder al door ambtenaren via een paginagrote advertentie in de Volkskrant was geprotesteerd omdat zij vinden dat de regering er ‘veel te ver in is doorgeschoten in de regelgeving’, ontmoette in de Senaat een lawine van kritiek. En zelfs de minister erkende dat de wet ‘geen schoonheidsprijs verdient’.

Volgens Reuten heeft ze zelfs geaarzeld of ze het wetsvoorstel wel door moest zetten. ‘Die aarzeling siert haar, want deze wet is niet meer dan een vrijwel leeg raamwerk dat de regering de bevoegdheid geeft om de wetgeving voor overheidsaanbestedingen vrijwel uitsluitend te regelen bij regeringsdecreet – ook wel ‘delegatie’ genoemd’, aldus de kritische SP-senator, die vond dat de minister ‘wel zeer zwaarwegende argumenten moet geven om ons ervan te overtuigen dat de regering in dit geval gelegitimeerd is om decreten uit te vaardigen waarop het parlement hoogstens in zeer beperkte mate en onder hoge tijdsdruk haar invloed kan doen gelden.’

Geert Reuten was niet de enige die sprak over ‘een draak van een wet’. Dat deden in zijn navolging ook de woordvoerders van PvdA en GroenLinks. Bijna de hele Senaat hekelde de lawine van regelgeving die de wet met zich mee gaat brengen en kwamen met voorbeelden waaruit blijkt dat bedrijven en overheidsinstellingen straks bijna verplicht worden om aanbestedingsjuristen in dienst te gaan nemen om er uit te komen. Toen CDA-senator Franken de minister in bescherming probeerde te nemen door te stellen dat het allemaal ‘moet van Europa’, kreeg hij te horen dat hij daarmee wel een opvallend vervolg gaf aan de juist afgelopen debatten over het Verdrag van Lissabon (waarover het CDA toch zeer positief was geweest).

De minister erkende dat er een heleboel dingen beter geregeld kunnen worden, ‘maar de actuele praktijk is slecht. Als u tegen deze wet stemt moet ik een nieuwe wet maken en dat kost meer dan een jaar.’

De meerderheid van de Senaat bleek liever nog even door te modderen met de bestaande wet dan nu een nieuwe krakkemikkige ‘draak van een wet’ aan te nemen. Alleen CDA, SGP en Christen Unie steunden uiteindelijk de minister. En dat was te weinig.