Op straat beland

De Kamer is op reces. Eindelijk tijd voor bezinning, studie, werkbezoeken en uiteraard ook een korte vakantie. Tijdens die vakantie las ik het verhaal van Reachel en Jurgen Gerrits. Het stel uit Geldrop kocht in 2007 een huis, hij was zelfstandige in de bouw en zij verkoopster. Zes jaar later komen ze mogelijk op straat te staan met een ton aan schulden. Wat ging er verkeerd?

In een notendop: zij verloor haar baan, ze konden de kinderopvang niet meer betalen, en Jurgen kreeg steeds minder werk omdat de bouw compleet lamgeslagen is. Van alle zorgen kwam een burnout, rekeningen werden niet langer betaald, ze kwamen in de schuldsanering en kregen daar te horen dat ze hun huis moeten verkopen. Met een flinke restschuld uiteraard, want de woningmarkt ligt ook op z’n gat.

En nu? De schuldsanering ging ervan uit dat ze wel een sociale huurwoning konden vinden, maar ook dat blijkt niet zo eenvoudig. Het gezin dat in 2007 hoopvol een mooi huis kocht, belt nu met de crisisopvang voor een slaapplek. Reachel en Jurgen zijn niet de enigen, volgens de Federatie Opvang Nederland wonen ondertussen 5000 kinderen met hun ouders in de opvang.

Ik zou graag tegen Reachel en Jurgen, en tegen al die andere gezinnen zeggen dat het binnenkort beter wordt, en ik geloof ook oprecht dat dat kan. Maar niet met het beleid van dit kabinet. Voorlopig is de realiteit dat de wachtlijsten voor sociale huurwoningen blijven groeien, de wachttijden bij de schuldsanering en zelfs de voedselbank toenemen. Voorlopig hoor ik dat steeds meer ZZP’ers de huur of hypotheek niet meer kunnen betalen. Voorlopig hebben we een kabinet dat de crisis te lijf wil gaan door nog meer te bezuinigen, door nog eens 6 miljard uit onze samenleving weg te trekken, door nog meer van wat ons lief is te ontmantelen. Het eerlijke verhaal is dus, dat als we zo doorgaan, we nog meer verhalen zullen lezen als die van Reachel en Jurgen.

Het wrange is dat ik dinsdag ook las dat we in Nederland ondertussen meer miljonairs huisvesten dan ooit. Op wat wellicht het dieptepunt van de crisis is – historisch hoge werkloosheid, laag consumentenvertrouwen, midden in een recessie – hebben we meer miljonairs dan ooit. Ik gun iedereen een mooi inkomen, maar als de voedselbank en de Miljonair Fair met elkaar concurreren qua bezoekersgroei dan gaat er iets fundamenteel mis in ons land.

Samen met u wil ik de strijd aan tegen dit kabinet. Samen met u wil ik werk maken van een Nederland dat weer investeert in hoop en vertrouwen. De plannen hebben we! Volop. Maar stop allereerst onmiddellijk met die bezuinigingen die een spoor van vernieling achter zich laten.

Ons investeringsplan voor werk in de bouw krijgt inmiddels volle steun uit de hele sector en levert tienduizenden banen op. Het zorgt voor meer betaalbare huurwoningen en voor renovatie en isolatie van bestaande woningen. Stop de dure concurrentiedrift in de zorg, ontsla geen mensen, maar maak de zorg kleinschalig. Dit zorgt voor minder verspilling, minder bureaucratie, minder management en minder fraude. Investeer nu eindelijk in het onderwijs, in de toekomst van Nederland. Geef de docent zijn vak terug. Help mensen die nu in financiële problemen zitten vooruit, dus werk de wachtlijsten bij schuldhulpverlening weg. En bovenal, zorg voor koopkrachtherstel zodat mensen ook in staat zijn hun problemen te boven te komen.

Door nu te kiezen voor geleidelijk herstel in plaats van de zes miljard van Olli Rehn houden we mensen uit de problemen, trekken we de economie uit het slop en voorkomen we dat nog meer van wat ons lief is wordt afgebroken en dat mensen als Reachel en Jurgen Gerrits op straat komen te staan. Ik geloof dat het kan. Nee, ik weet zeker dat dit kan. Doe met me mee, het is mooi geweest!